Er is een vernieuwde ‘as van het kwaad’ ontstaan. De term ‘as van het kwaad’ (Engels: Axis of Evil) is de kwalificatie die de regering van de Verenigde Staten sinds 29 januari 2002 geeft aan landen waarvan de regering zich in de ogen van de VS schuldig maakt aan het beschermen van terroristen. Een as van het kwaad 2.0 dus.
Deze omschrijving heeft vandaag een nieuwe betekenis gekregen door het strategische bondgenootschap tussen Iran, China, Rusland, Noord-Korea en Rusland.
Ontmoetingen - openbaar en geheim - tussen functionarissen uit die landen Rusland, Wit-Rusland, China, Iran en Noord-Korea zijn de afgelopen weken en maanden immers zeer sterk toegenomen, met ten minste 10 bilaterale ontmoetingen op hoog niveau, enkel in de korte periode tussen 22 en 26 april, wat volgens ISW “het steeds intensievere multilaterale partnerschap onderstreept” dat deze staten aan het opbouwen zijn om de confrontatie met het Westen aan te gaan.
Het is een boodschap die voor de meeste burgers in ons land nog steeds moeilijk te aanvaarden is. De verklaring is dat deze burgers deels in slaap gewiegd zijn door de sussende verklaringen na de val van Berlijnse muur.
Spijtig genoeg is de situatie vandaag helemaal anders en is de dreiging - onder andere vanuit Rusland - minstens even sterk of allicht nog groter dan in de jaren 80 met de Sovjet-Unie.
Ook admiraal Sir Tony Radakin zit op die lijn: “Wat we de afgelopen jaren hebben zien ontvouwen, is een strijd van ideeën. Tussen een autoritair en oorlogszuchtig Rusland en een dynamisch, democratisch Oekraïne; tussen een roekeloos Iran en zijn terroristische netwerk aan de ene kant, en de verantwoordelijke naties van het Midden-Oosten aan de andere kant; tussen een dwingend China dat gelooft dat het kan domineren, en de landen die een internationaal systeem wensen dat open en vrij is.”
Kiezen tussen pest en cholera
Radakin overdrijft uiteraard over Oekraïne, maar als we moeten kiezen tussen de pest (Rusland) en de cholera (Oekraïne), moeten we voor dat laatste kiezen. Niet zozeer voor Oekraïne, maar voor onszelf. Egoïsme dus dat tegelijk altruïsme is.
Nog extremer gesteld: het is - tegen wil en dank - kiezen voor de wereldorde van Klaus Schwab met vazallen zoals Alexander De Croo. Liever dat toch dan de nieuwe orde van Poetin en co.
foto: Kremlin via wikipedia rv
