Soit, van de vettige filmpjes naar het frietvet dus.
Gert Van Mol is een geval van twaalf stielen en heel veel ongelukken. Hij schopte het ooit tot manager bij ‘Wall Street Journal’, maar daar werd-ie weer buitengeknikkerd nadat hij er knoeide met cijfers. Op zijn Wiki-pagina valt te lezen dat hij rond de eeuwwisseling zijn 'The Publishing Company' verkocht aan een 'beursgenoteerd bedrijf', maar iedereen en zelfs het internet weet dat 'The Publishing Company failliet ging.
Daarna ging Van Mol onder andere aan de slag bij ‘Life!tv’ en een Nederlands bedrijf in reuzenraden. In 2014 organiseerde hij fuiven voor jonge jongeren tussen 12 en 16 jaar.
Vlak daarna startte hij een heus porno-project: Godelina. In 2016 haalde de pornoproducent het Vlaamse nieuws met hun productie van ‘S.O.S. Pik’, een dubbelpikante parodie op Piet Huysentruyts ‘S.O.S. Piet’.
Later dat jaar haalde Godelina andermaal het nieuws: ze lieten weten dat ze de Pfaff-villa in Brasschaat zouden kopen om die om te toveren tot een permanente pornoset. De inwoners van Brasschaat konden echter op hun beide oren blijven slapen, want het ontbrak Groep G – de bvba van Van Mol – aan centjes om de villa daadwerkelijk aan te schaffen.
Vorig jaar deed hij een stunt als communicatiestrateeg bij CD&V. Hij moest ervoor zorgen dat de partij meer aanhang zou krijgen op de social media. CD&V kréég er daadwerkelijk onmiddellijk een hele hooop Facebook-likes bij. Maar ‘t waren er wel allemaal uit India… CD&V eiste 100.000 euro van Van Mol wegens ‘imagoschade’, maar de rechter achtte die imagoschade onvoldoende bewezen.
Van Mol is echter nog steeds op zoek naar het gat in de markt, en nu meent hij dat gevonden te hebben. Niet in India, wel in China. Samen met Luc Rijmenants – de man achter tuincenter Rijmenants in Zandhoven – gaat hij er een frituur openen, vertelt Van Mol aan Radio 2.
Er waren in het verleden al Belgen die frietjes gingen bakken in China, maar een succes werd het nooit. Die hadden er volgens Van Mol niet goed over nagedacht: “Chinezen vinden aardappelen groenten. Als je ginder frieten met saus verkoopt, dan zien ze dat als een tussendoortje. Maar als tussendoortje vinden ze het dan weer te duur. Maar als je bij die frieten ook nog vlees doet, dan vinden ze dat echt eten. We zijn het komen testen”, legt hij uit.
Nog volgens het onderzoek, zijn Chinezen gek van satés en curryworsten. Die satés kunnen ze ginder zelf maken en kruiden met Belgische satékruiden, maar voor de curryworsten zitten ze met een probleempje. Er mag in China geen varkens-, runds- of kippenvlees ingevoerd worden vanuit Europa, en dus ook geen curryworsten. Ginds zelf curryworsten gaan fabriceren ligt natuurlijk nogal moeilijk. 't Is immers Gert Van Mol, en niet Gert Van Mora.
Voor ieder probleem is er uiteraard ook een oplossing, en Gert meent ze gevonden te hebben: “We hebben in België een beenhouwer gevonden die vegetarische curryworsten maakt, en die mogen we wel invoeren want daar zit geen vlees in. Iemand die ook geen echte curryworsten kent, die gaat dat verschil met de vegetarische variant niet proeven.”
Tja, dat laatste is de logica zelve natuurlijk. Maar de Chinezen zijn liefhebbers van echte vlezekes, en niet zo’n voorstanders van vegetarische dingen. Wanneer de radiopresentator aan Van Mol vraagt hoe hij dat gaat oplossen, moet hij het antwoord schuldig blijven. Wij achten de kans niet onbestaande dat Van Mol weldra een proces aan zijn pantalon heeft voor het verkopen van nepvlees aan Chinezen.
De eerste frituur van Van Mol en Rijmenants zal openen in Guangzhou.
