CD&V: “De Vooruit-ministers volgen helemaal de lijn van hun voorzitter: communiceren, communiceren, communiceren. Maar daar staat geen concreet beleid tegenover.”
De regering-Diependaele is flink op weg om als kibbelkabinet de geschiedenisboekjes in te gaan. Met dank aan de Vooruit-ministers die door hun eigen coalitiepartners worden afgeschoten. Niet alleen om wille van hun ‘stijl’ van overvloedig communiceren – à la hun grote leider, Conner Rousseau – maar ook om de onbenulligheid van hun (uitgewerkte?) plannen. Het lijkt erop dat Vooruit een antwoord geeft op hun verkiezingsslogan – “Is het Vooruit of achteruit? Kies maar" – en dat antwoord is niet ‘vooruit’.
Gênant, of Gennez?
Minister van Welzijn Caroline Gennez (Vooruit) gooide een knuppel in het hoenderhok met haar plannen voor de kinderopvang. Niet alleen presenteerde ze die zonder overleg, ze zorgde er ook nog eens voor dat haar coalitiepartners CD&V en N-VA elkaar wit aankeken van verbazing. En dat is zacht uitgedrukt.
Persconferentie zonder toestemming? Spanningen gegarandeerd
Woensdag stond Caroline Gennez te blinken achter de microfoon om haar grote plan voor de kinderopvang te presenteren. Dat plan moest de sector uit het moeras trekken, met onder andere 5.000 extra plaatsen en een nieuw graduaat voor kinderbegeleiders. Mooie ideeën, zou je denken. Ware het niet dat haar coalitiepartners er pas over hoorden… tijdens de persconferentie.
De reacties in het parlement waren vernietigend. Niet alleen van de oppositie, maar vooral van de eigen coalitiepartners CD&V en N-VA. “We zijn de aankondigingspolitiek beu,” klonk het bitter bij CD&V. “De Vooruit-ministers volgen helemaal de lijn van hun voorzitter: communiceren, communiceren, communiceren. Maar daar staat geen concreet beleid tegenover.” N-VA hield zich stil, maar de gezichten spraken boekdelen.
De dag nadien haalde CD&V-parlementslid Toon Vandeurzen – zoon van voormalig minister Jo Vandeurzen – uit in Het Belang van Limburg: “Het kinderopvangbeleid van Gennez is een Conner-ie.” Vrij vertaald uit het Frans: flauwekul. Subtiel is anders.
Communiceren is het nieuwe besturen?
De naam Conner Rousseau blijft als een schaduw boven dit dossier hangen. Bij CD&V en N-VA leeft de frustratie dat de Vooruit-ministers vooral bezig zijn met communicatie, en minder met beleid. “Het lijkt een regelrechte strategie: eerst alles in de media gooien en dan pas nadenken over de uitvoering,” aldus een CD&V’er.
Het meisje van naast de deur
Hetzelfde verwijt trof eerder al minister Melissa Depraetere (Vooruit), bevoegd voor Wonen. Ook zij werd door CD&V onder vuur genomen vanwege haar “spectaculaire communicatie” over renovatiepremies, zonder dat er volgens hen degelijke plannen achter schuilgingen. “Veel lawaai, weinig wol,” was de conclusie.
Bij Vooruit lachen ze die kritiek weg. “Sommige parlementsleden zien gewoon dat wij échte hervormingen durven doorvoeren, in tegenstelling tot CD&V de voorbije jaren,” klinkt het zelfzeker. Maar of dat bevorderend is voor de coalitie, is een andere kwestie.
Zuhal Demir roert zich: het volgende conflict loert om de hoek
Er is nog een ander dossier dat de Vlaamse boel kan doen ontploffen: de detacheringen in het onderwijs. Minister Zuhal Demir (N-VA) heeft er haar missie van gemaakt om onderwijspersoneel dat gedetacheerd is – oftewel, tijdelijk uitgeleend aan de overheid of organisaties – terug voor de klas te krijgen.
CD&V ziet dat idee met lede ogen aan. Niet toevallig, want veel van die gedetacheerden werken voor organisaties uit hun netwerk, zoals de katholieke onderwijskoepel en de christelijke onderwijsvakbond. Demir wil de kaasschaaf bovenhalen, maar CD&V hield haar plannen vorige week al tegen op de ministerraad.
Als dit conflict escaleert, kan de sfeer in de Vlaamse regering helemaal omslaan.
Van wittebroodsweken naar kibbelkabinet?
Na vier maanden van wederzijds bejubelen, krijgt de Vlaamse regering haar eerste grote relatietest voor de kiezen geschoven. Wat begint als een botsing over communicatie en beleidsstijl, zou wel eens kunnen uitgroeien tot een diepere vertrouwensbreuk. Een kibbelkabinet is het nog net niet, maar de eerste barsten zijn overduidelijk zichtbaar. Wordt het ‘eendracht maakt macht’, of ‘ieder voor zich’?
