De enige echte muziekwedstrijd vindt uiteraard plaats in ons land: de Koningin Elisabethwedstrijd (KEW). Dit jaar mogen de cellisten strijden voor de eer. Voor de lezer die niets van klassieke muziek kent: een cello is een grote viool die op de grond gezet wordt.
Gisteren was het in de halve finale al aan Oleksiy Shadrin. Hij komt uit Oekraïne. Wint hij dan ook automatisch deze muziekwedstrijd? Zo wordt gelukkig niet gedacht bij de KEW. Het gaat immers om een échte wedstrijd met échte muziek, geen carnaval met zottekes die denken dat ze muziek maken zoals het Eurovisiesongfestival.
Shadrin speelde gisteren ook een werk van Schnittke. We waren er live bij. Zonder masker. Wat een bevrijding. Dat is hier altijd goed voor extra punten, en dat impliceert ook dat we niet helemaal objectief zijn. Het leek toch wel alsof de aandacht en fut er op het einde een beetje uit waren, maar neem dat de Oekraïner maar eens kwalijk met alles wat er in zijn thuisland gebeurt.
Oleksiy is naar eigen zeggen uit Kharkiv gevlucht met enkel zijn cello - en een boog mogen we hopen. In een kleuterwedstrijd zoals het Eurovisiesongfestival zou Shadrin winnen. Bij de KEW wordt geen rekening gehouden met dergelijke futiliteiten. Enkel de kwaliteit van het spel telt.
Toen Shadrin uit Kharkiv met zijn cello en zijn boog naar hier vluchtte, was het aan het sneeuwen. De cellist droeg gisteren dan ook nog zijn winterkleren. Gevolg: overmatig zweten. Dat was geen mooi zicht: zijn cello (een grote viool dus) werd helemaal nat. Kan de directie van de KEW zomerkledij kopen voor de man? En een broek die lang genoeg is. En zwarte schoenen. Dat is voor het geval hij zou doorstoten naar de finale. Op basis van de kwaliteit van zijn spel uiteraard, niets anders.
