Onderhandelen met uitputting als wapen, zijn voorbij.
Het is een traditie in het land om eerst maanden te lummelen over details om daarna de belangrijke thema's via monstervergaderingen op te lossen. 21uur achter elkaar vergaderen, wie denkt er dan nog helder? Iedereen die ooit aan een vergadertafel heeft gezeten, weet dat na een paar uur het vet van de soep is. Maar onze politici blijken uit een ander hout gesneden. Die slagen erin nachtenlang door te vergaderen. Zo iemand zou je niet meer achter het stuur van een auto zetten, maar we verdragen het wel dat ze achter het stuur van een land zitten.
Ze zijn ‘geland’ (een ietwat foute woordkeuze met Thomas Cook in het achterhoofd) en Jambon komt straks met een persconferentie: het echte regeerakkoord is voor straks. “De discussies waren zéér gedetailleerd”, zeggen de onderhandelaars. Laten we het hopen, want tot hiertoe kregen we alleen naamsveranderingen. De politici in ons land beschikken blijkbaar slechts over de politieke moed van een wezel. Het M-decreet in het onderwijs bijvoorbeeld, dat kinderen met een beperking moet integreren in het gewone onderwijs, krijgt nu de naam ‘begeleidingsdecreet voor kinderen met zorgnoden’. Benieuwd wat dat inhoudt, want verder dan een vage naam, waar iedereen zich in kan vinden, komen ze niet. Het is maar één van de vele voorbeelden van vaagheden. Laten we hopen dat Vlaanderen straks klare antwoorden krijgt op de grote vragen waar de bevolking mee zit, en dat we een pakket van daden krijgen voor de komende jaren.
