Sterke Jan voelt zich gepasseerd door Zuhal.
Een paar maanden geleden werd Zuhal Demir door sterke Jan (Jambon) teruggefloten omdat ze op eigen houtje voorstelde om een parlementaire onderzoekscommissie op te richten rond PFOS. Ook toen waren CD&V en Open VLD verbolgen en mocht Jambon achteraf uitleggen dat Demir “te voortvarend” was geweest.
Dat was echter slappe koffie in vergelijking met het weigeren van de vergunningen voor nieuwe gascentrales waarmee Demir -volgens haar tegenstanders - de kernuitstap bemoeilijkt. Eigenlijk doet ze wat ze altijd had gezegd, alleen had niemand verwacht dat ze daar de b*llen voor zou hebben. Maar die heeft ze dus wel, tot grote verbazing van sterke/slappe Jan die ze hiermee nog maar een keer passeert.
Je kan je de vraag stellen of N-VA hier good cop-bad cop speelt, maar Vlaams minister-president Jan Jambon (N-VA) liet zondag vanuit Spanje wel weten dat er een vertrouwensbreuk is binnen de Vlaamse regering en dat zijn partijgenote Zuhal Demir daarvan de oorzaak is. Hij herleide het aanvankelijk tot “de stijl” van Demir.
De Vlaamse coalitiepartners CD&V en Open Vld vinden dat alvast niet en ventileren schaamteloos hun woede. Crevits (CD&V) had het op de ministerraad zelfs over een schending van de deontologische code voor Vlaamse ministers, die bepaalt dat er over dossiers die de hele Vlaamse regering aanbelangen overlegd moet worden binnen de voltallige regering. Bij Open Vld spreken ze van een vertrouwensbreuk in de coalitie.
Vreemd genoeg bevestigde Jambon dat - het was niet langer alleen maar een kwestie van "stijl" - en veroorzaakte daarmee gerommel binnen zijn eigen N-VA. Het is not done om iemand van je eigen partij zo in haar hemd te zetten. Natuurlijk voelt hij zich gepasseerd door Demir, maar dat zij populairder is dan hijzelf, ligt niet alleen Demir. Je kan het parcours van Jambon als minister president bezwaarlijk succesvol noemen. Binnen de partij is dan ook lang niet iedereen even enthousiast over de publieke vernedering van Jambon aan het adres van Demir. Haar ongedwongen aanpak valt bij militanten én de partijtop erg in de smaak en Jambon loopt nog maar eens achter de feiten aan.
