Een documentaire die op ZDF werd getoond, toont het brute contrast tussen hoop en realiteit betreffende de wereldwijde migratie. Het grootste probleem? Misvattingen aan beide kanten.
In feite wordt onze wereld gevormd door afbeeldingen. Ze vormen ons bewustzijn, en dus ook ons wereldbeeld. Dit geldt ook over vluchtelingen. Zowel voor- als tegenstanders vinden zowat dagelijks nieuw illustratief materiaal. De ene partij schuift foto’s van verdronken vluchtelingenkindjes in de Middellandse Zee naar voren, de andere kant toont ons plunderende Nieuwe Europeanen. Daarover gaat de documentaire ‘Migration – Das große Missverständnis’ van Rainer Fromm.
In de documentaire maakt Fromm duidelijk welk effect beelden in de hoofden van Afrikanen hebben op de situatie in Europa. Velen beschouwen ons werelddeel als het land van melk en honing, waar iedereen een mooi dak boven zijn hoofd heeft en iedereen met een mooie auto rijdt.
Als voorbeeld wordt Ghana aangehaald. In de West-Afrikaanse staat is het, naar Afrikaanse begrippen, bijlange niet slecht vertoeven. Zowel economisch als politiek zou je Ghana volgens Fromm een succesverhaal kunnen noemen. Maar toch komen heel wat Ghanezen hun geluk in Europa zoeken.
Josef Kofi Teye, migratie-expert aan de Universiteit van Ghana, komt eveneens aan het woord in de documentaire. Hij is niet mals voor de Afrikaanse vluchtelingen: “De meeste migranten doen zich enkel voor als oorlogsvluchteling, omdat ze weten dat ze alleen dan in aanmerking komen voor asiel. De Europese media doen alsof iedereen die uit Afrika komt is een vluchteling is. Dat klopt niet, dat zijn er maar weinig. De meeste mensen die écht voor oorlog vluchten, zitten in Afrikaanse kampen.”
Ook dokter Prince Afriyie doet zijn zegje. Afriyie volgde in Duitsland een opleiding als chirurg, en keerde daarna terug naar zijn eigen land – Ghana – om een betere gezondheidszorg uit te bouwen. “Europa voelt zich nog steeds schuldig voor de kolonisatie in het verleden. Ze denken dat ze daarom nu nog steeds verplicht zijn om miljoenen Afrikanen op te vangen. Er is in Ghana helemaal geen oorlog geweest, waarom klagen we dan? Vanwege de slavenhandel? Hoe lang is dat inmiddels geleden? Waarom steken we dan de schuld op Europa, dat we nog steeds arm zijn?”
“Misschien zijn wij, Afrikanen wel lui. Misschien willen we helemaal niks veranderen om onze kinderen een betere toekomst te geven. Is dat de echte reden?”
Josef Kofi Teye treedt hem bij: “Het zijn de Afrikaanse regeringen die voor alles verantwoordelijk zijn. Als er wat minder corruptie zou zijn, zou het leven in Afrika relatief goed zijn. Eigenlijk zouden we niet naar Europa moeten vluchten, maar ons afvragen wat we in ons eigen land voor ons eigen volk kunnen doen.”
