Nadat mainstream media al dangenlang de schuld van het ongeluk op de auto van Tom proberen te schuiven, komt de dronken aap dan toch uit de mouw.
Vrijdagnacht knalde Tom Waes, na een avondje stappen, op een botsabsorbeerder met zijn Porsche 911 van bouwjaar 1977. Het dak van de bolide moest gesloopt worden om de acteur te kunnen bevrijden.
Mainstream media wezen onmiddellijk naar het arme elfje als de grote boosdoener. Er kwamen allerlei topexperten aan te pas om uit te leggen hoe gevaarlijk zo’n ouwe Porsche wel niet is. Levensgevaarlijk. We dachten al dat er bijna een oldtimerverbod in de maak was.
Inmiddels werd met toetsenborden omheen de hete brei gefietst dat het een lieve lust was: hoeveel pintjes had Tomtestosterroneke achterover gekieperd? Dat leek wel een groot taboe. Intussen hadden we op de redactie al een soort van quizvraag gereed. De ‘inbeslaggenomen’ bloedstalen van Tom Waes die gaan moeten aantonen of-ie meer dan dos cervesas had gedronken of niet: zouden ze stoemelings verdwijnen, of zouden ze ‘ongeldig’ verklaard worden door de bloedtransfusie die Tom zou gekregen hebben?
Wie al geld had ingezet, die kreeg zijn centen terug. Tom Waes verklaart nu inmiddels zelf al dat hij te veel pinten gezopen had. Zo veel zelfs, dat hij niks meer afweet van het ongeval of de omstandigheden.
Zo zie je maar: de grote held van de VRT is ook maar een gewone mens die af en toe fouten maakt. Een zeer ernstige fout wel in dit geval. Chance dat hij met zijn zatte botten enkel zichzelf verwondde.
Onder de volledige verklaring van Tom Waes:
"Ik herinner me niets van het ongeval of van de omstandigheden die bewuste avond in de Kennedytunnel. Feit is dat ik die avond op restaurant en café geweest ben, en dat ik te veel gedronken heb om nog met de auto te mogen rijden. Toch ben ik in mijn auto gestapt om thuis te geraken. Onbegrijpelijk. Dat had ik nooit mogen doen, daar bestaat geen enkele twijfel over."
"Ik besef dat ik geweldig veel geluk gehad heb. Geluk dat ik geen slachtoffers gemaakt heb. Geluk dat ik het zelf overleefd heb. Het is een grote, onbegrijpelijke fout, waar ik me verschrikkelijk bij voel. Ik wil dan ook mijn oprechte excuses aanbieden, aan iedereen. Het spijt me verschrikkelijk."
"Ik wil al het verplegend personeel bedanken evenals het medisch interventieteam voor de fantastische zorg voor mij en mijn naasten. Uit de grond van mijn hart bedankt. Ik heb alle vertrouwen in het verdere verloop van het gerechtelijk onderzoek. Nu zal ik me volledig focussen op herstel en revalidatie, en daarom zal ik de komende maanden geen verdere verklaringen meer in de pers afleggen tot mijn management laat weten dat ik weer mentaal en fysiek voldoende kracht heb."
