“De Vivaldi-regering staat roerloos terwijl de afgrond nadert.”
De wedloop naar de verkiezingen in 2024 is ingezet. Het worden wellicht de hardste campagnes ooit in de geschiedenis van ons land. Regerende partijen proberen de meubels te redden. De oppositie zet de inboedel bij het groot vuil. Voor een partij als N-VA die federaal aan de zijlijn staat, maar Vlaams regeert, een moeilijke evenwichtsoefening.
Maar Bart De Wever is duidelijk en kiest voor de harde aanpak: "Het is tijd. Tijd voor Vivaldi om te verdwijnen. Tijd om te kiezen. Alleen de keuze voor confederalisme geeft Vlaanderen de zelfbeschikking om onze toekomst opnieuw in handen te nemen. We zullen er volop voor moeten gaan.”
Doch, De Wever doet ook een bekentenis. Sterke Jan (Jambon) legt een brokkenparcours af, maar wordt volgens De Wever te hard beoordeeld. “De Vlaamse Regering en onze minister-president hebben het vaak erg moeilijk gehad. De N-VA zat vaak tussen hamer en aambeeld”, aldus De Wever. “Niet alle beslissingen waren de beslissingen van ons hart en sommige beslissingen bleken achteraf ook niet de juiste. Hoe kan het ook anders, in zo’n ongeziene crisis? In tegenstelling tot België bleef men in Vlaanderen echter wel besturen.”
Een bedenkelijk mea culpa, die meteen omslaat in een aanval op Vivaldi. “Het contrast met België kan niet groter zijn. De Vivaldi-regering staat roerloos terwijl de afgrond nadert. Broodnodige hervormingen van onze arbeidsmarkt en onze sociale zekerheid komen er niet. Belastingen werden met 2 miljard euro verhoogd, dat geld ging naar niet-werkenden. De inflatie is torenhoog en er worden alleen maar verder putten gegraven. We gaan naar het hoogste begrotingstekort van heel Europa.”
De Wever ergert zich ook (nog altijd) aan de stiefmoederlijke manier waarop Vlaanderen behandeld wordt in België: “We transfereren miljarden en houden volstrekt failliete landsdelen overeind, maar we krijgen geen respect. Het is genoeg geweest.”
Tot slot nog de aanpak van de pandemie: "Politieke extremisten hebben met hun antivax-desinformatie enorme schade aangericht.Ze toonden andermaal hoe onverantwoordelijk ze zijn. Anderzijds werd het vertrouwen van de burger ondergraven door politici die tijdens een crisis zonder schroom volmachten rüksichstlos willen gebruiken om fundamentele burgerlijke rechten en vrijheden opzij te schuiven.”
Al bij al een nieuwjaarsspeech die vooral over ‘de anderen’ ging. We misten de woorden van de Antwerpse dichteres Alice Nahon:
‘t is goed in ‘t eigen hert te kijken
Nog even voor het slapen gaan
Of ik van dageraad tot avond
Geen enkel hert heb zeer gedaan.
