De fictieserie '1985' start met het beschieten van de woning van rijkswachtofficier Vernaillen eind 1981. Hij beschouwt zich dan ook als het eerste slachtoffer (met zijn gewonde echtgenote) van de Bende. Toch roept de schietpartij veel vragen op, zelfs al weten we dat Robert 'Bob' Beijer de feiten na de verjaring bekend heeft.
Collega van Vernaillen is rijkswachtofficier Paul (Pol) Marchoul. Hij werkte in Brussel toen daar eind de jaren '70 een onderzoek werd gevoerd naar Fortunato Israël, uitbaatster van een luxe-prostitutienetwerk. Ook hooggeplaatsten zouden tot haar cliënteel behoord hebben.
De rijkswacht nam bij Israël ondermeer een agenda in beslag met namen van klanten. Over die agenda hoorde Marchoul naar eigen zeggen bij toeval collega Herman Vernaillen telefoneren met de generale staf van de rijkswacht. Volgens Marchoul zei Vernaillen dat “de bladzijde met de naam van een hooggeplaatste rijkswachter uit het bewijsstuk was gescheurd.”
Concreet herinnert Marchoul (later luitenant-kolonel) zich dat incident van 1997. Het was na de huiszoeking van 28 maart 1979 bij Fortunato Israel, de vrouw die haar netwerk van callgirls had verkocht aan Lydia Montaricourt.
Marchoul: “Ik was toevallig in het kantoor van Vernaillen toen hij iemand van de Generale Staf belde en zei dat er geen probleem meer was, dat hij de pagina had verscheurd waarop de naam van een hoge officier stond.”
Vernaillen ontkent voor de commissie dat hij betrokken was bij de verdwijning van bewijsmateriaal in het dossier. Vernaillen vond Marchoul's verhaal zelf belachelijk. "Ik werkte toen nog niet op het district Brussel. Ik kan dat niet gedaan hebben. Waarom zou ik hier liegen? Dan ben ik strafbaar. Als ik toegeef dat ik die pagina verscheurde niét."
Vernaillen wees erop dat hij in maart 1979 commandant was van de groep Diane, en dat hij op dat ogenblik nog niet werkzaam was in het district Brussel. Hij staafde zijn betoog op dat vlak zelfs met tien punten.
Vernaillen: "Marchoul verwart dit met een ander incident. Ik gaf bevel om bepaalde fiches voor de parlementaire onderzoekscommissie Wyninckx verborgen te houden. En dat gebeurde ook. Vermoedelijk belde ik dat door aan de Generale Staf."
Het ging concreet om de vernietiging van fiches van de BOB. Dit naar aanleiding van het aangekondigde bezoek van een parlementaire delegatie aan het district Brussel: “De parlementaire delegatie moest naar de informatie komen kijken en moest nagaan wat die fiches behelsden. In opdracht van de generale staf werden die fiches weggestoken, onder leiding van Marchoul. Ik heb dat bevel gekregen. Dat geef ik toe. Marchoul heeft samen met de BOB die fiches weggestoken. Misschien doelt hij daarop. Ik weet het niet.”
Kort na middernacht 26 oktober 1981 wordt er bij de familie Vernaillen aangebeld. Nog voor de majoor kan openen, barst buiten een kogelregen los. Een speciaal soort exploderende Magnum-kogels, afgevuurd met een Remington jachtgeweer, doorzeven de deur. In totaal werden 21 kogelinslagen geteld. De gebruikte munitie is verboden door de Conventie van Genève en is dus niet in de handel verkrijgbaar, maar er werd destijds wel mee geëxperimenteerd door de anti-terreurbrigade van de Belgische rijkswacht. Later geeft Robert Beijer toe dat hij een van de drie daders is.
In de zaak is er wel een vreemd element. Beijer en Madani Bouhouche nemen begin april 1983 ontslag uit de rijkswacht. Ze richten iets later ARI op.
Het zou niet Vernaillen, maar vooral Marchoul zijn die Beijer en Bouhouche uit de rijkswacht wilde. Auteur Guy Bouten “Zinnend op wraak probeerde Beijer Marchoul te compromitteren door een zeldzaam Russisch pistool bij hem te verstoppen.” Beijer later: “Hij (Marchoul) en niet Vernaillen heeft er alles aan gedaan om ons uit de BOB te krijgen.”
Het is inderdaad Paul Marchoul die een rapport opstelde en aan de Militaire Staf doorstuurde over het beruchte afluisterincident met Beijer en over andere zaken bij Bouhouche. Marchoul was toen plaatsvervangend commandant voor Vernaillen, want deze was bezig met het onderzoek in die eveneens beruchte zaak-François. Het is op basis van dit rapport dat beide rijkswachters als straf gedetacheerd werden uit de drugsactie.
Vraag: waarom werd Vernaillen dan belaagd en waarom Marchoul niet? En waarom waren ze met minstens 3 op Vernaillen gaan schieten. Marchoul stapt midden de jaren 80 zelf uit de rijkswacht en wordt veiligheidsofficier van de bank BBL.
Toch is niet alles wat het lijkt. Correcter: niets is wat het lijkt in dit dossier. Was het echt Marchoul die Beijer uit de rijkswacht duwde? We spreken immers over de Bende van Nijvel.
Op 17 januari 1988 zit Bouhouche (zie foto) in de cel. Een speurder: “Toen ik de naam van kolonel Marchoul noemde (dan al weg uit de rijkswacht,red), haastte hij zich om me te vertellen dat deze officier een zeer goede vriend van Beijer (dan ook weg uit de rijkswacht,red) is. Deze officier (Marchoul) stond volgens Bouhouche ooit aan het hoofd van de ‘politieke’ afdeling van de rijkswacht (er weze aan herinnerd dat Beijer binnen deze sectie werkte).”
Dan is het logisch dat Beijer niet op z’n vriend Marchoul is gaan schieten. Binnen dat kader is ook de uitleg van Vernaillen aannemelijk en rijst de vraag waarom Marchoul Vernaillen beschuldigde.
foto screenshot verslag VRT
