Delphine Boël vertelde het een tijd geleden aan De Tijd: ze heeft naar eigen zeggen dyslexie en heeft het daarom moeilijk met woorden. Daarom stuurt ze graag emoji's.
Een halfbroer van Delphine - met Albert als vader - heeft naar eigen zeggen ook dyslexie. Laurent: “Ik heb afgezien omdat vroeger op school mensen dachten, en zeiden, dat ik dom was. Drie jaar geleden is in een test vastgesteld dat ik dyslexie heb." Dyslexie is een leerstoornis waardoor je moeite hebt met lezen en schrijven en een woord vaak verkeerd leest of schrijft. Het is een onzichtbare beperking die niet altijd herkend wordt.
“Toen pas heb ik begrepen waarom ik het moeilijk had op school. Toen was daar geen aandacht voor, en was ik zogezegd dom. Hoe ik overeind blijf? Ik heb geen keuze", vertelt hij aan de VRT.
Dyslexie heeft de neiging familiegebonden te zijn, en familieleden van dyslectici hebben vaak andere taalproblemen. Dyslexie komt vaker voor bij jongens dan bij meisjes en er zijn sterke aanwijzingen dat het erfelijk is. Kinderen met dyslexie in de familie hebben een tien keer zo grote kans om dyslectisch te zijn dan kinderen zonder dyslexie in de familie. De kans dat een jongen dyslectisch is als zijn vader het ook is, is wellicht 50%. Dit is iets lager voor meisjes. Genmarkers op de chromosomen 1 en 15 zijn geïdentificeerd in dyslectische families. Ook de jongste zoon van Filip heeft leerstoornissen.
foto Luc Van Braekel - wikipedia
