De wereld is klein en zeker in Vlaanderen. Toeval wil dat ik actrice Joke Devynck ooit ontmoet heb. Heel lang geleden toen we nog tieners waren. Dat was in Brugge, bij Oswald Maes, die Rogerke in Thuis speelde. Ik heb ook met haar broers op college gezeten, maar dat is een ander (en minder boeiend) verhaal.
De echtgenote van Oswald hield zich nogal bezig met astrologie en ze had toen de horoscoop van Joke en van mij gemaakt. Ze was spijtig genoeg tot de conclusie gekomen dat we niet voor elkaar gemaakt waren. Dat was een ongelukkige zaak aangezien ik - net als alle jongens (en mischien toen ook al meisjes) - niet aan haar charme kon weerstaan.
Ik was dan ook aangenaam verrast om te lezen dat Joke schildert. Je zou nu kunnen stellen dat ik haar schilderijen niet objectief zou kunnen beoordelen, maar dat is niet correct. Dat speelt niet mee. Een schilderij moet je natuurlijk in het echt zien, maar op basis van wat we op de website van de galeriehoudster zien, kunnen we enkel oprecht onder de indruk zijn.
Een schilderij maken is een zaak, ermee naar buiten komen iets anders. Het is immers een stuk van jezelf. Je hebt natuurlijk knoeiers zoals Sieur Daems of zoon Eyskens (om hem te onderscheiden van Gaston), maar dit zijn echt mooie schilderijen. Het is bijna niet te geloven dat de actrice die gave nog maar recent ontwikkelde.
Boze tongen zouden nu kunnen denken dat ik dit schrijf om haar op een of andere manier nog eens terug te zien en te verdrinken in haar blauwe kijkers, maar dat is niet correct. Het zijn gewoon goede werken en dat is knap, in alle opzichten.
