“Ik ga daar niet flauw over doen, we hebben in dit land een probleem met mensen in onwettig verblijf.”
Het asielbeleid in ons land faalt. In ‘Ter Zake’ kwam staatsecretaris voor Asiel en Migratie, Nicole De Moor (cd&v) zonder blikken of blozen melden dat er tot 200.000 illegalen in ons land wonen. “Ik ga daar niet flauw over doen, we hebben in dit land een probleem met mensen in onwettig verblijf.” Minister van Justitie Vincent Van Quickenborne (Open VLD) deed er nog een schepje bovenop: “In onze gevangenissen zitten 11.500 gedetineerden. 30 procent van hen zijn criminele illegalen. We krijgen die niet teruggestuurd omdat de landen van herkomst – voornamelijk Noord-Afrikaanse landen – dat pertinent weigeren.”
Ziedaar het probleem. Een oplossing? Is er niet.
Volgens De Moor moeten we een duidelijk signaal geven: “Wie niet in dit land hoort te zijn, moet terugkeren en zorg ervoor dat mensen niet van de radar verdwijnen. Die mensen moeten opgevolgd worden.”
Doch, dat is en blijft slechts theorie. Waar het meestal misloopt met de terugkeer, is de relatie met de herkomstlanden. De Moor staat in deze te roepen in de woestijn. De vrouw is eigenlijk niet meer dan een ambtenaar die tot staatssecretaris is gebombardeerd. Veel kennis van zaken, maar geen politiek gewicht, zeker niet op internationaal niveau. “We moeten er ook voor zorgen dat een illegaal ook wordt teruggenomen door het land van herkomst”, herhaalt De Moor. “Als die niet worden teruggenomen, kunnen wij ze ook niet repatriëren.”
Wanneer het erop aan komt om die landen op hun verantwoordelijkheid te wijzen, staat De Moor er alleen voor. Ze is alleen naar Tunesië gereisd om over terugkeer te spreken. Zonder resultaat. “Ik ben alleen in Marokko geweest, ik ben alleen in Tunesië geweest, en ik ga binnenkort ook alleen naar Algerije. Zolang we niet met een zwaardere rugzak gaan onderhandelen, heeft het geen zin.”’ De Moor smeekt met andere woorden om meer steun van de politieke zwaargewichten. Ach ja, met migratie is het nu eenmaal moeilijker scoren dan met het milieu. De Moor wil dat op de onderhandelingstafel ook handelsinvesteringen en ontwikkelingssamenwerking komt te liggen om de regering aldaar onder druk te zetten. “Zolang we in de regering niet niet schouder aan schouder staan om samen daarover te gaan spreken, zal het niet lukken.”
We vrezen dat De Moor overschot van gelijk heeft, niet alleen op Belgische niveau, maar ook op Europees niveau.
“Eendracht maakt maakt”, blijkt na tweehonderd jaar België een zinvolle wapenspreuk.
Foto: screenshot Ter Zake
