Bart De Wever, alias de chef-kok van de Arizona-keuken, heeft weer een pittig gerecht op het menu gezet. Zijn nieuwste recept? Leeflonen en langdurige werkloosheidsuitkeringen vijf jaar lang niet indexeren. Het geheim ingrediënt? Een flinke scheut ‘jobs, jobs, jobs’-nostalgie uit de tijd van Charles Michel. Maar Vooruit en CD&V lusten er duidelijk geen pap van. En daar blijft het niet bij: ook de lonen van ambtenaren worden stevig door de besparingsmolen gehaald. Het resultaat? Een socio-economische ratatouille waar de portemonnee spontaan van krimpt.
Jobs, jobs, jobs: het comeback-album
Met een ambitie die doet denken aan een Rocky-film, wil De Wever tegen 2030 maar liefst 80% van de Belgen aan het werk krijgen. Momenteel staat de teller op 72,3%, dus dat betekent 500.000 extra werkende landgenoten in vijf jaar tijd. Ter vergelijking: Charles Michel scoorde destijds ‘maar’ 300.000 extra jobs. Een gedurfde missie dus, vooral omdat er 7,757 miljard euro besparingen aan vasthangen.
Maar hoe trek je mensen de arbeidsmarkt op? Simpel: maak niet-werken zo onaantrekkelijk mogelijk. De Wever gooit zijn diepvriezer open en bevriest leeflonen en uitkeringen voor langdurig werklozen. En als je dacht dat dit alleen maar wat kleingeld scheelt: tegen 2030 zien leefloners al snel honderden euro’s per maand verdampen. Vooruit en CD&V zien de sociale barometer al in het rood slaan.
Ambtenaren in de besparingsspagaat
Maar ook ambtenaren worden niet gespaard. Het indexsysteem dat ervoor zorgt dat hun lonen bij inflatie soms vijf keer per jaar stijgen, krijgt een flinke knipbeurt. Voortaan zouden ze slechts één keer per jaar een aanpassing zien, net zoals hun collega’s in de privé. Resultaat? Minder loonsverhogingen en een stevige besparing voor de overheid. Voor ambtenaren betekent het echter een lager inkomen, terwijl de kosten van het leven onverminderd stijgen.
Zondag werken of het handdoekmoment
Dit socio-economische soepje heeft de Arizona-partijen stevig in de clinch. De Wever is alvast begonnen met tête-à-têtes, want vrijdag 31 januari is zijn deadline. Daarna gaat de stekker eruit. Of dat ook betekent dat hij zelf voor een besparing op politiek personeel zorgt? Dat blijft voorlopig even onduidelijk als de gemiddelde besparing per Belg in 2030.
