“Hij deed geen moeite om z’n gezicht te verbergen, maar niemand kent hem.”
Op klaarlichte dag, in haar eigen huis, stond advocate Claudia Van Der Stichelen oog in oog met de moordenaar die haar leven zou beëindigen. Zonder schroom, alsof hij niet vreesde om herkend te worden, drong de onbekende man in een blauwe overall en groene regenlaarzen haar woning binnen, gewapend met een hamer en revolver. Met een ijzingwekkende kalmte stelde hij slechts één vraag: "Ben jij Claudia Van Der Stichelen?"
Het tragische incident voltrok zich ook nog eens voor het oog van haar zoon Victor, die tevergeefs probeerde tussenbeide te komen met een ongeladen luchtgeweer. De confrontatie eindigde in de voortuin, waar de man zonder haast verdween nadat hij zijn moorddadige daad had voltooid. Ondanks zijn zelfverzekerde vertrek en het feit dat hij zijn gezicht niet bedekte, is de identiteit van deze man één jaar later nog steeds een mysterie.
Een intensief maar vruchteloos onderzoek
De speurders hebben de afgelopen maanden hard gewerkt. De man werd minutieus beschreven: tussen de 50 en 80 jaar oud, groot en met een Oost-Vlaams accent. Gezien zijn gedetailleerde beschrijving en het profiel dat de politie van hem opstelde, werden talrijke verdachten uit de omgeving uitgenodigd voor een DNA-test. Mannen werden discreet ondervraagd, ook van bekenden, maar keer op keer liep het spoor dood. De politie verzamelde het DNA van tientallen mannen, maar de moordenaar lijkt steeds buiten bereik.
Twee verdachten, onder wie een vroegere cliënt van Van Der Stichelen, werden kort na de moord zelfs aangehouden, maar moesten snel worden vrijgelaten. Elke volgende stap, van reconstructie tot het DNA-onderzoek en het verspreiden van een robotfoto, leidde keer op keer nergens toe. De robotfoto, die initieel door getuigen was goedgekeurd, werd uiteindelijk ingetrokken omdat hij niet genoeg op de werkelijke dader leek.
Een nieuwe wet en een doorbraak die uitblijft
Dankzij een recent ingevoerde DNA-wet kreeg justitie meer armslag om DNA-onderzoeken te verfijnen. Zo kan men tegenwoordig kenmerken zoals leeftijd en haarkleur van een onbekende verdachte bepalen aan de hand van DNA-materiaal, wat in onderzoeken zoals dat van Claudia Van Der Stichelen een potentiële doorbraak zou moeten betekenen. Toch blijft een cruciale vraag onbeantwoord: beschikt de politie eigenlijk wel over het DNA van de dader?
Met een outfit die de speurders doet vermoeden dat hij zich voorbereidde op een misdaad zonder sporen achter te laten, blijft de mogelijkheid bestaan dat de dader geen enkel bruikbaar spoor heeft achtergelaten. Hij droeg een overall, rubberlaarzen, en gebruikte een revolver, waardoor er geen hulzen op de plaats van de misdaad achterbleven.
De zoektocht naar een motief
Het is eveneens een raadsel waarom deze man Van Der Stichelen vermoordde. Was er een misgelopen zaak in haar specialisatie, het familierecht, die hem tot deze daad dreef? Of handelde hij in opdracht van iemand die zijn eigen conflict niet zelf durfde uit te vechten? Het waarom achter de moord is net zo ongrijpbaar als de identiteit van de dader.
