Hardlopen is steeds populairder geworden, en de uitdaging om de langste afstand. 42,195 km lopen is voor velen de ultieme uitdaging. Maar zo’n prestatie is niet volledig zonder gevaar. Voor je ego is de heroïsche daad waarschijnlijk een mooie opsteker, maar voor je lichaam is het een ware martelgang.
Al sinds de oudheid leggen lopers het loodje tijdens een marathon. Marathonlopers brengen volgens verschillende onderzoeken zware slijtage toe aan hun spieren, botten en hart. Maar volgens een recent onderzoek van de Yale School of Medicine is zo’n stevige loop ook heel slecht voor je nieren. Onderzoekers stelden vast dat 80 procent van de marathonlopers na de inspanning een nierfunctie hadden die gelijkaardig is als die van patiënten die net een hartoperatie ondergingen.
Volgens Chirag Parikh, hoofdauteur van het onderzoek, kan je de laboratoriumwaarden van marathonlopers niet onderscheiden van iemand die een hartoperatie onderging of een persoon op de intensive care-afdeling ligt. Het bloed van de ervaren lopers heeft ontstekingseiwitten op een niveau dat vergelijkbaar is met patiënten met acuut nierletsel. Het volledige onderzoek kan je hier lezen.
Parikh zegt dat ook dat de lopers de gevaren voor hun nieren niet mogen onderschatten. Er komen door verschillende reden eiwitten in het bloed waardoor de nieren overbelast worden.
Ons lichaam zal zich beschermen tegen oververhitting en stuurt afkoelend bloed naar de huid en spieren. Hierdoor zal er minder bloed zijn in de nieren die het al hard te verduren krijgen door de extra eiwitten die ze moeten filteren. Het extra werk, de slechtere bloeddoorstroming en de beperkte vochttoevoer zullen de nieren bijna zeker beschadigen.
Hier kan je lezen welke sport je dan best wel kan doen om je lichaam in topvorm te krijgen.
