De lidstaten van de Europese Unie zijn eens geraakt over een hervorming van de Europese Vredesfaciliteit (EPF).
De Europese Unie roert zich in het mondiale wapengekletter met een welgemikte financiële injectie: maar liefst 5 miljard euro wordt uitgetrokken voor militaire steun aan Oekraïne. Een besluit dat woensdag met knikkende knieën en instemmende hoofdknikjes werd gesmeed door de lidstaten.
Duizend bommen en granaten en vredespijpen.
Het Belgische voorzitterschap deelde het als volgt aan op X: “De EU-ambassadeurs hebben in beginsel overeenstemming bereikt over een hervorming van de Europese Vredesfaciliteit, om Oekraïne te steunen met een budget van 5 miljard euro voor 2024.” Dat kan alleen België verzinnen: geld om oorlogje voeren herleiden tot een investering in vredespijpen.
De Europese Vredesfaciliteit was oorspronkelijk bedoeld voor het financieren van Europese veiligheid en defensie van derde landen, maar wordt nu vooral aangesproken om de lidstaten financieel te compenseren voor hun wapenleveringen aan Oekraïne. Een bedrag dat overigens reeds de 6 miljard euro heeft overschreden sinds de Russische invasie in februari 2022. Het is een soort van boekhoudkundig handigheidje. De EU zet met de ‘Europese Vredesfaciliteit een nieuw fonds buiten begroting op.
C’est le ton qui fait la musique.
EU-diplomaten worstelden vooral met de manier waarop ze een en ander aan de Europeaan met de pet uitgelegd konden krijgen. Josep Borrell - de toonaangevende stem in het Europees buitenlands en defensiebeleid - legde vorig jaar al een lumineus voorstel op tafel: een aparte pot in de EPF gevuld met maar liefst 20 miljard euro over vier jaar om Oekraïne te ondersteunen op een meer structurele wijze.
Voor dit jaar mogen wij Europeanen 5 miljard euro ophoesten. En laten we Duitsland niet vergeten, dat druk uitoefende om de bilaterale steun mee te tellen bij de vaststelling van de bijdrage van de lidstaten aan het fonds.
Traditiegetrouw is er het Franse chauvenisme: alleen Europese wapens en munitie krijgen financiële vleugels, met enkele sneaky uitzonderingen natuurlijk. Oftewel: eigen wapens eerst, maar als het moet, kijken wel even de andere kant op.
