Vlaming ontwerpt de eerste maanbasis in opdracht van de Europese ruimteorganisatie ESA.
Op 14 december 1972 verliet de Amerikaanse astronaut Eugene Cernan de maan na een verblijf van precies 75 uur. Maar binnenkort zal de maan weer menselijke voeten zien, want NASA plant een nieuwe maanlanding in 2026, waarbij ook Europeanen betrokken zullen zijn. De Chinezen werken ook aan hun eigen maanprogramma. Ze hebben allemaal één gemeenschappelijk doel: ze willen niet alleen de maan bezoeken, maar er ook langdurig verblijven. Hoewel er al lang wordt nagedacht over wonen op de maan, is het nu voor het eerst dat er een concreet ontwerp is. De Belgische architect Xavier De Kestelier heeft namelijk de eerste echte maanbasis ontworpen, geen maanlander, maar een permanente verblijfplaats voor astronauten, en later ook voor gewone burgers.
Een beetje zoals op Antarctica
De Kestelier vergelijkt zijn ontwerp met de poolbasis op Antarctica. Dat onderzoeksstation biedt plaats aan ongeveer twintig onderzoekers, terwijl De Kestelier's ontwerp ruimte biedt aan maar liefst 144 mensen. "Dat aantal is gebaseerd op een berekening van een Britse antropoloog die heeft bepaald met hoeveel mensen iemand een stabiele relatie kan onderhouden," legt De Kestelier uit in 4Het laatste Nieuws’ Hij heeft samengewerkt met astronauten, robotingenieurs en psychologen.
Van ballon tot huis
Zijn 'maanhuis' bestaat uit witte opblaasbare delen aan de buitenkant die vanaf de aarde worden meegenomen. "Het zijn eigenlijk opgevouwen ballonnen die ter plaatse worden opgeblazen. Daarboven komt een groot grijs schild," legt de architect uit. "Dat moet op de maan gebouwd worden met maanstof; een laag scherpe, schurende stofdeeltjes die de maan bedekt. 3D-printers maken duizenden hexapods - een soort blokken - die in elkaar kunnen klikken en zo een stevige bescherming vormen tegen zonnestraling en kosmische straling, die ons DNA kan beschadigen en kankers kan veroorzaken. 3D-printen op de maan is technisch mogelijk. De eerste 4.000 blokken zijn al geprint en worden binnenkort in Canada getest.”
“Home is where the heart is.”
Aan de binnenkant is ook gedacht aan comfort. "We willen vooral huiselijkheid en warmte, zoals sofa’s en tapijten van mycelium - draadachtige schimmels -, planten uit serres en bamboe voor kasten. We laten dat hout op de maanbasis groeien. Daarnaast kan een 3D-printer met plastic verpakkingen van voedsel meubels maken en er is zelfs een bar. Drank zit niet in glazen flessen - dat is te zwaar - maar in plastic zakken die opgehangen worden."
Appartement voor zes
In één maanmodule zouden zes mensen leven, in een klein appartementje. "Door de zwaartekracht moeten we een aantal aanpassingen doen: zo zijn de ruimtes hoger gemaakt zodat je er eigenlijk door kunt huppelen en hebben de trappen grotere treden zodat je van de ene trede naar de andere moet springen. Energie wordt geleverd via gigantische zonnepanelen die op metershoge masten staan. Water wordt gerecycleerd uit de Shackleton-krater, die vier kilometer diep is en op het zuidelijke deel van de maan staat. Daar zou dus ook de basis komen. Eén van de modules hebben we ingericht als sportzaal. Mensen denken altijd dat we aan sciencefiction doen, maar alles wat we doen, is gebaseerd op bestaande technologie en op bestaande wetenschap."
"Natuurlijk zou ik graag zelf gaan," zegt De Kestelier nog. "Tenminste, als er een plekje vrij is. Ik geef graag eerst voorrang aan astronauten en wetenschappers." Hoeveel het hele project moet kosten, is nog niet becijferd.
Foto: screenshot YouTube/TED
