Gisteren was het alweer de derde (of vierde want we tellen de afleveringen niet echt) aflevering van de zwaar gehypte serie Twee Zomer. Aangezien we hier nog ouderwets lineair kijken, hebben we de reeks nog niet tot het einde bekeken zoals de meesten.
Een probleem voor veel kijkers blijft het verbinden van de huidige personages met de jonge versies. Bij Mowgli lukt dat nu, maar bij de anderen is het nog steeds onduidelijk. Een Tweep: “Heeft iemand nog die afbeelding met de acteurs uit '92 en de personages van nu uit #TweeZomers? Thanks! Kan ni volgen.” Ze is niet alleen.
Het essentiële probleem is het ritme van de reeks. Dat is wel vaker een probleem bij Vlaamse series. Het gaat niet vooruit. Tempo, tempo, tempo. Iemand op Twitter: “Respect voor diegene die #tweezomers kunnen bingewatchen. Ik val bij 1 aflevering al in slaap.” Een andere Twitteraar: “Prachtacteurs, #lamentabel scenario.” Het valt overigens op hoe weinig reacties er gisteren waren op Twitter. Dat is altijd een slecht teken. De meeste reacties waren dan nog negatief ook.
Sommigen zouden de reeks liever zien verdwijnen: “Voor mij graag de herhalingen van de herhalingen van De Kampioenen op zondagavond - #tweezomers”. Hier hebben we de ontknoping dus nog niet bekeken. Op Twitter: “Het is achteraan aansluiten in de rij, maar ik ben zo boos dat het eruit moet: de laatste aflevering van #tweezomers is echt een ramp. Tenenkrullend erg.” Dat belooft.
