Twee presidenten schudden mekaar de hand in een ontmoeting die stijf staat van de symboliek.
“Het is niet omdat ik u groet, dat er een echte ontmoeting is”, aldus Di Rupo. Daarmee is eigenlijk alles gezegd. Het is de perfecte samenvatting van een twee uur durend gesprek waarin je elk gekozen woord tussen de lijnen moet nalezen.
Jan Jambon (N-VA) had zijn Waalse collega Elio Di Rupo (PS) uitgenodigd in zijn ambstwoning in Brussel en had voor de gelegenheid een haan naast de leeuw laten wapperen. Na 5 maanden gepalaver over de federale regering, zijn er al wel twee ‘werkende' presidenten die letterlijk en figuurlijk elk hun eigen taal spreken. Voor N-VA was deze ontmoeting dan ook een bewijs van confederale logica: twee regio’s met twee presidenten die rechtstreeks samenwerken met elk hun eigen belangen.
Di Rupo probeerde de ontmoeting dan weer op elke mogelijke manier te minimaliseren. “De bedoeling is niet om onze regionale bevoegdheden te vergroten, maar wel om ze integraal in te vullen”, benadrukte hij. Achter gesloten deuren werd er wat gekeuveld over de Brexit, het G5-netwerk en de klimaatintenties, maar de hete aardappel van de vorming van de federale regering werd niet geserveerd. Al vermoeden we dat Jambon met de ontmoeting zijn achterban wil overtuigen van de charmes van Di Rupo. N-VA heeft nu eenmaal alle belang bij een federaal huwelijk met de PS.
Het was dus niet meer dan symbolisch onderonsje dat bol stond van de kwinkslagen en de flauwe grappen. Achter het masker van de clownerie verschuilt zich echter de ernst van de federale impasse. Deze twee partijen willen zo graag het federale bed in duiken, maar beseffen dat ze dat met mekaar zullen moeten doen. Beiden zoeken naar een manier om met hun degout te kunnen leven.
