Daar begint het op te lijken, ja.
België ging van een van de goedkoopste landen als het energie aankomt, naar het op één na duurste: dat vertelden we gisteren al. De gazetten wijzen de oorlog in Oekraïne hiervoor aan als grote schuldige, maar dat is zever in pakjes: die oorlog is er immers voor gans Europa. Het ligt aan het belastingsysteem. De Belgische regering heft gigantisch veel taksen op energie. Dat zou op zich al een grote motivator kunnen zijn van de regering De Croo om de hoge prijzen in stand te houden, maar er is meer.
Als je bijvoorbeeld een lening moet afbetalen en de prijzen stijgen, dan gaan werknemers en mensen met een uitkering het na enkele maanden makkelijker hebben om die af te betalen. Dat omdat door de koppeling van je loon of uitkering aan de index, dat loon omhoog gaat. Wie bijvoorbeeld een lening van 500 euro afbetaalt en 2000 euro verdient, zal met een stijging van de index bijvoorbeeld 2100 euro gaan verdienen. Die afbetaling van 500 euro wordt dan iets makkelijker om te dragen.
Hetzelfde gebeurt op het niveau van de regering. Als de prijzen stijgen, krijgt de staat meer inkomsten binnen, en is het makkelijker om die oude schuld af te betalen. De overheid heeft er dus baat bij om de inflatie hoog te houden: zo smelt die oude schuld weg.
Plezant, denk je dan misschien. Maar voor mensen met wat spaarcentjes is dat eigenlijk niét plezant. Door die prijsstijgingen, kunnen zij minder met hun geld kopen. Zij zijn de eersten die de pineut zijn. Dan volgen de mensen met een uitkering, een belangrijk deel van de zelfstandigen en de werknemers. Zij zitten namelijk met het probleem dat het wel eventjes duurt vooraleer hun inkomsten evenveel stijgen als hun uitgaven. Bij werknemers en mensen met een uitkering omdat er een periode verloopt tussen het moment van de prijsstijging en de aanpassing van de index. De meeste zelfstandigen kunnen de prijsstijging die hun leveranciers aanrekenen, dan weer niet meteen doorrekenen. Hun klanten hebben daar het geld niet voor, of ze dreigen af te haken als ze extra moeten betalen. Een groot aantal zelfstandigen ziet zijn winst dus dalen in de plaats van stijgen.
Daar bovenop komt er nòg slecht nieuws. Eens de lonen gaan stijgen, komt er een tweede ronde prijsstijgingen. De stijging van de lonen zal immers uiteindelijk toch worden doorgerekend aan de consument. De spaarders, de mensen met een uitkering en de werknemers én een belangrijk deel van de zelfstandigen, worden dan voor de tweede keer de pineut, waardoor de index alwaar gaat stijgen, lonen weer gaan stijgen en een volgende ‘inflatiegolf’ zullen veroorzaken.
Al die mensen betalen uiteindelijk de prijs van de maatregelen van Van Ranst & Co. 36,4 miljard euro, jawel. En dat naast alle andere fratsen van de Vivaldisten die bakken geld kosten. De economische experten mogen dan wel zeggen dat, vanuit het oogpunt van de begroting deze prijsstijging een zegen is. Zij vergeten namelijk de mensen die deze ‘zegen’ mogen betalen. Dat zijn jij en ik.
