“Er is niets mooiers dan de bevolking vragen zich uit te spreken.”
Magnette klinkt alsof hij reeds campagne voert. Al zou je het ook wanhoop kunnen noemen. In een interview met Sudpresse noemt hij aan tafel zitten met N-VA een beproeving.
“Het duurt al acht maanden. Ik ben zelfs gestopt met de duizenden uren vergaderen te tellen. Dagen aan een stuk, avonden, nachten, weekends, zonder dat het vooruitgaat. Alleen omdat sommigen enkel een coalitie tussen PS en N-VA willen testen. Hoeveel keer moet ik nog duidelijk zeggen dat PS geen enkele zin heeft om met hen te besturen?”
Wat kan je daar nog aan toevoegen? Dat paars-geel er niet komt? Dat nieuwe verkiezingen onvermijdelijk zijn?. Volgens Magnette is het alleszin niet de PS die die uitlokken. Hij ziet verkiezingen als een opportuniteit om te weten te komen of de kiezer echt wel een nieuwe staatshervorming wil.
Ondertussen profileert Magnette zich als de edelmoedigste onder de edelmoedigen. Hij offert zichzelf als het ware op door met De wever aan tafel te gaan zitten “uit respect voor de democratie en de grondwettelijke regels. En uit beleefdheid".
Misschien kan hij uit beleefdheid aan zijn statement – er is niets mooiers dan de bevolking vragen zich uit te spreken – toevoegen: ‘en wanneer de bevolking zich uitspreekt die keuze ook respecteren’!
