Het Chinese Shein is super populair. Logisch, je shopt er een halve kleerkast bij elkaar voor luttele euro’s, de levering is gratis en vaak krijg je er nog extra kortingen bovenop. Akkoord, de kwaliteit is vaak abominabel en ecologisch is het voor geen meter, maar dat kan de gemiddelde Belg overduidelijk geen ruk schelen. Om daar nu paal en perk aan te stellen overwegen ze in Frankrijk alvast belastingen op te heffen. Ook reclame op deze vorm van ‘ultra fast fashion’ zou verbannen worden. Als het regent in Parijs, druppelt het in Brussel, dus volgt België?
Frankrijk als gidsland
In Frankrijk werd het één en ander alvast in een wetsvoorstel gegoten. Alle winkels die zich aan ‘ultra fast fashion’ bezondigen worden op de korrel genomen. Shein en Temu zijn zowat de bekendste namen. Beide bedrijven komen uit China, wat waarschijnlijk niet in hun voordeel speelt.
Komt de wet er, dan moeten de Fransen een ‘boete’ ophoesten als ze wat bij deze online winkels komen. Per item zou er vijf euro belastingen gehoffen worden. In de toekomst kan dit zelfs oplopen tot tien euro, met als nuance dat de toeslag nooit hoger mag zijn dan de helft van de totale aankoopprijs. De opbrengsten worden vervolgens geïnvesteerd in duurzame modebedrijven.
Een serieuze boete in verhouding met de aankoopwaarde
Hoewel het al bij al om kleine bedragen gaat, zijn ze in verhouding fors. De aankoopbedragen bij deze spelers zijn immers laag. In praktijk kan het neerkomen op zowat een verdubbeling van de aankoopprijs. Zuur voor de jeugd die massaal shopt op dit soort van platformen.
Moeilijk realiseerbaar in de praktijk
Of het in de praktijk veel zoden aan de dijk gaat brengen is nog maar de vraag. Fransen die de boete willen omzeilen zullen ongetwijfeld een weg vinden. Bovendien is de impact op klimaatschade minimaal. Ongetwijfeld duikt er wel ergens een side-business op, waarbij bijvoorbeeld Belgen doorverkopen aan Fransen. Wordt dit niet in Europese wetgeving gegoten, dan lijkt het een onbegonnen zaak. Het perverse effect is dat dit nog voor bijkomend transport zal zorgen tussen Europese landen onderling.
Verder rijst er nog de vraag wie er gaat bepalen wat fast fashion is. Dit definiëren is niet makkelijk en ongetwijfeld komt er heel wat lobbywerk aan te pas. De verantwoordelijkheid wordt op deze manier ook volledig bij de consument gelegd, terwijl de winkels zelf buiten schot blijven.
Het reclameverbod lijkt dan weer een stuk makkelijker in te voeren en te handhaven. Dat dit een immense impact kan hebben op de zogenaamde ‘Sheinfluencers’ die tientallen producten van de online retailer promoten, staat als een paal boven water. Moeten we daar rouwig om zijn?
