Al meer dan vijf maanden tasten speurders in het duister over de moordenaar van Claudia Van Der Stichelen (58).
De advocate uit Sint-Lievens-Houtem werd op 28 oktober vorig jaar in koelen bloede doodgeschoten in de voortuin van haar woning.
“Onderzoekers werken nog steeds hard aan dit dossier. Op inhoudelijke vragen kunnen we echter geen antwoord geven", zegt perswoordvoerder van parket Oost-Vlaanderen Lisa De Wilde in de media.
DPG Media: “De moordenaar van Claudia Van Der Stichelen (58) lijkt wel van de aardbol verdwenen. Verschillende personen werden al verhoord - twee van hen werden zelfs tijdelijk opgepakt - maar tot op vandaag hebben speurders geen tastbaar spoor naar de dader.”
Wat ze wel weten is dat de man gekleed was in een stofjas, ijzig kalm te werk ging en geen moeite deed om zijn gelaat ter verbergen. Maar wat indien dat gelaat niet zijn echte gelaat was?
Plots moet Claudia Van Der Stichelen hem binnen in huis hebben zien staan, de man met zijn donkere rugzak en zijn blauwgroene stofjas. Zij was met de strijk bezig in het washok. Hij stond in de gang. Claudia Van Der Stichelen schreeuwde het uit. Vraag: hoe kwam de moordenaar binnen?
DPG Media: “Wekenlang werd de omgeving van de advocatenwoning uitgekamd op zoek naar sporen en het wapen, allemaal zonder resultaat.”
Op 7 februari hield parket Oost-Vlaanderen zelf een reconstructie (zonder de moordenaar) om meer inzicht te krijgen in de verschillende getuigenverklaringen, maar ook dat bracht voorlopig geen zoden aan de dijk. De dader blijft spoorloos.
Advocaat Walter Damen wilde bij DPG niet ingaan op details van de reconstructie. “Maar ik vond het een heel verstandige beslissing van de onderzoeksrechter om zo’n technische reconstructie te houden. Iedereen heeft er zijn verhaal gedaan. Hoe gruwelijk de feiten ook zijn, zo’n reconstructie maakt het mogelijk om zo’n zaak tot leven te brengen. Alles wordt zichtbaar en tastbaar. Het is daarenboven een groot voordeel dat de reconstructie gebeurde op de plaats waar de moord zich afspeelde. Soms gebeurt het dat er locaties worden nagebouwd - omdat de oorspronkelijke niet meer bestaan of omdat ze intussen volledig verbouwd zijn. Dat kan getuigen afremmen en doen twijfelen", liet hij na afloop optekenen.
Aan het strijken
De feiten dan. De advocate was rond 13u15 aan het strijken toen de dader plots voor haar stond en vroeg of zij Claudia Van der Stichelen was, wat er volgens sommigen op wees dat hij het slachtoffer niet kende. Die conclusie is niet juist. Het kan een dwaalspoor zijn om de speurders te doen denken dat hij haar niet kende.
Ze schreeuwde het uit. De zoon heeft het over een “onbekende mannenstem in het Nederlands met Vlaams accent”. Een Vlaming dus en geen buitenlandse huurmoordenaar? Ook voor dat punt is er geen absolute zekerheid.
Haar zoon - die boven zat te studeren - hoorde zijn panikerende moeder. De advocate geraakte nog tot in haar bureau, waar ze erin slaagde haar echtgenoot te bellen. De man - zelf ook advocaat - was zoals wel vaker gaan fietsen. Hij miste haar oproep.
Geconfronteerd met het tumult wilde de zoon (22) ingrijpen. De aanvaller haalde een handvuurwapen (revolver of pistool) tevoorschijn. Hij schoot volgens een bron op de zoon, die gewond raakte aan de schouder. Hij kreeg volgens een andere bron zelfs “een kogel in de schouder, elleboog en hand”. Er werd dus meerdere malen gevuurd op de zoon. Richtte de schutter bewust op die niet vitale delen om de zoon niet te doden? Een andere bron: “Waarna de dader eerst drie kogels op hem vuurde, gelukkig zonder hem te raken.” De verwondingen van de zoon komen dan niet door de kogels. Vraag: wist de moordenaar dat de zoon thuis was? Andere vraag: wist de moordenaar dat de echtgenoot van de advocate weg was?
Volgens een andere versie zag de zoon nog net hoe die man zwaar uithaalde naar zijn moeder - mogelijk had hij een hamer vast. De zoon spurtte terug naar boven - omdat daar een loodjesgeweer lag. Hij hoopte zo de indringer te kunnen wegjagen.
Intussen was Claudia Van Der Stichelen er in alle chaos in geslaagd langs de voordeur naar buiten te vluchten. Daar kreeg ze het fatale schot in de rug.
Correcter
Correcter is deze versie: “Buiten op straat stond op dat moment een buurman met een vriend te praten. Zij hoorden Claudia Van Der Stichelen in paniek op hen afrennen. ‘Help, er zit hier een zot binnen’, schreeuwde ze hen toe. De getuigen dachten aanvankelijk dat ze een flauwe mop maakte. Tot ze haar belager uit de deuropening zagen verschijnen.”
“Volgens de ooggetuigen handelde de dader ijzig kalm. Omdat de zoon hem aanmaande om zijn moeder met rust te laten, richtte hij zich eerst met een revolver (red: of pistool) naar hem. De dader vuurde drie kogels op hem af. De zoon raakte daarbij gewond in onder meer de schouder.” De gewonde twintiger ging hierop hulp zoeken bij een buurvrouw, even verderop.
Het verschil tussen een pistool en een revolver is essentieel. Bij een revolver worden geen hulzen uitgeworpen. Interessant kan ook zijn welk wapen de moordenaar gebruikt heeft. Die informatie is niet publiek gekend.
In de rug
“De onbekende man stapte daarna opnieuw de richting van de vluchtende Claudia uit. Hij vuurde andermaal twee kogels af en raakte haar in de buik. Nadien loste hij van heel dichtbij nog een laatste, fatale schot. Claudia Van Der Stichelen bezweek enkele minuten later in de voortuin van haar villa.”
Een belangrijk punt is het aantal schoten: een handvuurwapen heeft immers geen onbeperkte capaciteit, met die voetnoot dat een pistool meer kogels kan bevatten.
Diezelfde ooggetuige zag de dader — “een zestiger” — na de moord ogenschijnlijk rustig de crime scene verlaten.
Verbeten trek
De feiten: de zwaar toegetakelde Claudia Van Der Stichelen was in elkaar gezakt in de voortuin. Meerdere getuigen zagen hoe de schutter op de weerloze vrouw afstapte. Hij wordt door meerdere mensen beschreven als een man met een verbeten trek op zijn gezicht. Ze spreken over “een vastberadenheid” en “absolute focus”.
Voor het overige maakte de schutter ook met niemand oogcontact - hoewel er nochtans auto’s passeerden en meerdere getuigen op straat stonden. “Het was duidelijk dat hij Claudia moést hebben”, lieten zij de speurders noteren. Terwijl Claudia Van Der Stichelen op de grond lag, stapte hij op de weerloze vrouw af en loste van zeer dichtbij zijn laatste schot.
Als dat schot op een vitaal orgaan werd afgevuurd - bijvoorbeeld een nier - dan wist de man zeer goed wat hij deed en wijst dat zeker op een huurmoord. Ook de koelbloedigheid wijst in die richting.
Claudia Van Der Stichelen was nog een tiental minuten in leven. Haar ogen waren open, maar ze verkeerde al die tijd in een totale shock. Een verpleegster die die middag passeerde, diende met een van de getuigen de eerste zorgen toe aan de zwaargewonde advocate.
Even belangrijk is ook dat het de bedoeling van de dader niet was om ook de zoon te doden.
Dader
En de dader? Die stak beheerst zijn wapen weg en verdween, opnieuw uiterst kalm. Eric Flamée, de echtgenoot van Claudia, was op dat moment gaan fietsen. Hij kon bij terugkomst enkel nog vaststellen hoe de hulpdiensten zijn vrouw niet meer konden redden.
Het moordwapen is niet gevonden. Het zware voorwerp (hamer) ook niet. De ontsnappingsroute van de schutter kon ook niet precies worden bepaald.
De stofjas van de man had allicht de functie om bloed van het slachtoffer op te vangen. Als hij de advocate met een hamer sloeg, dan waren er bloedspetters op de kledij van de man. Die stofjas kon nadien uitgedaan worden, waarop de man met ‘nette’ kleren verderging.
De schutter stak zijn wapen weg in zijn zak, stapte langs de kniehoge buxushaag en wandelde schijnbaar kalm weg - richting Marktplein. Getuigen zagen de moordenaar voor het laatst ter hoogte van de nabijgelegen beek. Mogelijk stapte hij daar over de groene Bekaertdraad, langs de beek en verdween hij zoals hij gekomen was: via de uitgestrekte tuin van Claudia Van Der Stichelen en haar man. Het is onduidelijk of hij langs de achtergelegen velden en de wirwar aan veldwegen verdween richting een of ander vluchtvoertuig.
Ondanks verschillende zoekacties in de buurt werd de revolver (of pistool) van de mysterieuze moordenaar nooit gevonden. Ook het voorwerp waarmee hij Claudia Van Der Stichelen meerdere keren sloeg - er wordt in de richting van een hamer gedacht - werd nooit teruggevonden. Kortom: er is bijna niets. Er zijn merkwaardig genoeg ook geen beelden.
Volgens de autopsie zou het slachtoffer alleszins meerdere zware klappen hebben moeten incasseren. Vraag is: waarom? Waarom schoot hij haar niet onmiddellijk dood van zodra hij haar zag - als dat toch zijn bedoeling was? Wilde hij haar misschien eerst nog doen afzien? Zoals bekend was Claudia Van Der Stichelen een advocate die zich gespecialiseerd had in echtscheidingen. Kwam de moordenaar misschien voor iemand anders een verloren proces wreken?
Masker?
De dader op de robotfoto heeft een wel zeer egaal gezicht voor een zestiger, en droeg dus misschien wel een siliconenmasker. Het klinkt als iets uit een Amerikaanse film, maar zo’n masker is online eenvoudig te bestellen vanaf 30 euro. Voor een professioneler exemplaar moet je in de Verenigde Staten zijn, en zo’n 400 à 500 dollar neertellen. Dit zou veel kunnen verklaren.
Ter vergelijking: bij sommige ‘hold-ups’ droegen de misdadigers van de Bende van Nijvel carnavalsmaskers, stijl oude man bijvoorbeeld.
En nu?
Speurders geven de moed niet op in hun zoektocht daar de dader. “Ook al duurt het nu al maanden, we gaan ervan uit dat we de moordenaar gaan vinden", klinkt het.
Een andere insider van de FGP van Gent is minder optimistisch, ondanks dat de moord op klaarlichte dag gebeurde, met een Vlaams sprekende dader die van kortbij gezien werd: “Het is een compleet mysterie. We dachten lange tijd dat de dader een cliënt van haar was. Die piste is wat verlaten. We tasten in het duister.”
foto screenshot RTL RV
