Ondanks goede cijfers sluit P&C haar winkel aan de Meir.
Het is niet langer een kwestie van 'of', maar van' wanneer'. Na 42 jaar zal er geen P&C meer zijn op de Antwerpse Meir.
“We draaien zeker nog genoeg omzet om verder te kunnen,“ zegt de winkelmanager: ”maar we kosten de hoofdzetel te veel.”
Het is al langer een een economische realiteit dat grote bedrijven, ondanks het maken van winst, vestigingen sluiten. Stilstaan is achteruitgaan, is de redenering. Probeer dat maar eens uit te leggen tegen de gewone werkende mens.
Bij P&C in Antwerpen gaat het om 40 werknemers voor wie de toekomst onzeker wordt. Grote bedrijven zijn nu eenmaal geen sociale instellingen, maar winstmachines. Aan wiens handen die winst blijft plakken is een vraag die telkens opnieuw en alsmaar luider wordt uitgeschreeuwd door mensen die het beste van hun leven hebben gegeven en vervolgens zomaar op straat worden gezet.
Ook hier is het weer geen verhaal van een faillissement, maar: " Omdat de hoofdzetel in Duitsland geen meerwaarde meer ziet in de Belgische markt."
Volgens de manager zullen er nog andere ketens hun deuren sluiten. Er is heel wat aan het veranderen in de kledingindustrie. De winstmarges worden alsmaar kleiner wegens de keiharde concurrentie en de instroom van goedkoop spul uit lage loonlanden. Bovendien zit online shoppen in de lift en swingen de huurprijzen de pan uit.
Volgens de krant De Tijd overweegt ook H&M om twee van de drie winkels in Antwerpen te sluiten.
En nu ? Is er een sociaal vangnet, een reorganisatie? “We weten het niet”, klinkt het.
Bedankt en salut: “De P&C stopt er mee.”
