Traditie of komedie?
Een marathonzitting in de Wetstraat, zo noemen ze het. Maar waar een marathon na een uur of vier stopt, slenterde de Belgische politiek pas na 40 uur over de eindmeet. Een dag, een nacht, nog een dag en een stuk van de nacht lang werd er getaterd, gefileerd en vooral eindeloos herhaald. De nachtwakers van de Kamer - met wallen diep genoeg om als opbergschab te dienen, worstelden zich door een debat dat zo voorspelbaar was als een Vlaamse kermiskoers.
“Dit is niet meer van deze tijd,” klonk het zelfs uit de mond van Bart De Wever, die voor één keer over de partijgrenzen heen applaus kreeg. Alleen Kamervoorzitter Peter De Roover weigerde mee te klappen: “Wat is er dan wél van deze tijd? Van politiek een nine-to-five-job maken?”
Pizza, deo en de geur van vermoeidheid
Tussen de speeches door slopen politici weg in de gangen van de Kamer. Daar lagen lege pizzadozen als stille getuigen van de langgerekte nacht. Een paar gelukkigen vonden een plekje in de Senaatszetels, en ronkten daar als clochards in maatpak. Anderen staarden zombieachtig voor zich uit, leunend op een koffiebeker die hun enige reddingslijn met de realiteit was.
Een powernap tussen de debatten door, mocht nog nét. Openlijk toegeven dat je zonder pepmiddelen niet wakker blijft, was uit den boze. Officieel zweert iedereen bij koffie. Maar een anonieme partijbons met jaren ervaring omschrijft het anders: “Het is als een jetlag. Niemand werkt nog op volle kracht. Diegenen die ook nog aan het regeerakkoord onderhandelden, kampen gewoon met een chronisch slaaptekort.”
Een show zonder echte spanning
De regering moet nu eenmaal het vertrouwen krijgen van de halfrond en daarom wordt dit theater gespeeld. Maar het debat dat eraan voorafgaat, heeft nog nooit een verrassing opgeleverd. De oppositie stemt tegen, de coalitie stemt voor. Iedereen weet het, iedereen doet eraan mee, en toch gaan we met z’n allen door de slopende poppenkast. Bij de vorige regering duurde dit schouwspel 20 uur. De keer daarvoor 29 uur. Dit jaar ging het record naar 40 uur.
Waarom doen ze zichzelf dit aan? Euhm, omdat ze het altijd al zo doen. De fractieleiders en de Kamervoorzitter beslissen zelf hoe het debat verloopt, en die hebben de knop op ‘marathon’ laten staan. Woensdag komen ze samen om te bespreken of dat wel zo’n slim idee was. Als we de commentaren mogen geloven – inclusief die van De Wever zelf – zitten er hervormingen aan te komen.
De Roover: “Moet politiek een nine-to-five-job worden?”
Een deel van de kritiek zal landen op het bord van Peter De Roover. Als Kamervoorzitter liet hij de teugels los en gaf hij iedereen spreektijd, zelfs wie geen interventie had aangevraagd. “Ik had het korter kunnen maken, ik had tussenkomsten kunnen weigeren, maar dat doe ik uit principe niet. De oppositie moet de regering op de proef kunnen stellen. En ja, dat leidt tot herhaling. Maar soms, heel soms, vallen daar dingen door op.”
Dat De Wever dit niet meer van deze tijd vindt, verbaast hem. “Wat dan wel? Gaan we de oppositie muilkorven? Gaan we de politiek omvormen tot een kantoorbaan?” De Roover gelooft dat de nachtzitting nut had. “Ik vond het niveau niet dalen naarmate de uren verstreken. De honger was na acht maanden zonder echte debatten gewoon groot.”
Zou de rest van de politiek er ook zo over denken? En wat denk jij?
(foto: Didier Lebrun/Photo News)
