De kernuitstap is een voorbeeld van hoe het niet moet.
Niemand is schuldig en iedereen heeft het gedaan. De kernuitstap dreigt een van de grootste blunders van de Belgische geschiedenis te worden. N-VA geeft Groen de schuld, de MR – bij monde van Georges-Louis Bouchez – heeft er zowaar een familieruzie voor over en gaat in de clinch met Open Vld. Het levert bijwijlen mooie beeldspraak op. Lachaert vertelt de parabel van de dooie die niet gereanimeerd kan worden. Bart Wever schildert Tinne Van der Straeten af als een vrouw die met geldzakken zwaait. Tinne zelf – de vrouw die sneller spreekt dan haar schaduw – spreekt van spektakelpolitiek en spelletjes. Ze heeft gelijk. Doch, ze ontsnapt niet aan haar eigen uitspraak.
Om De Wever en Bouchez de wind uit de zeilen te nemen, legt ze een wetsontwerp op de regeringstafel dat via een striktere controle moet garanderen dat de volledige factuur van de ontmanteling van de kerncentrales en de berging van nucleair afval wordt afgedekt. "De ontmanteling en berging is de langste, duurste en meest delicate werf die ons land ooit heeft gekend", zegt Van der Straeten. "De werken zullen minstens tot 2135 duren en tot 41 miljard euro kosten. Engie Electrabel is verantwoordelijk voor de uitstaande miljardenfactuur van kernenergie. Dat verankeren we steviger in de wet."
Simpel gezegd, Tinne is bang dat Engie via constructies met de centjes zal lopen en België straks zelf de rekening mag betalen. Een voorbeeld van voortschrijdend inzicht? Of wil Van der Straeten bewijzen dat ze niet geldzakken zwaait?
Het leidt alvast tot gefrons bij Engie, wrevel binnen Vivaldi en leedvermaak bij de oppositie.