Arbeidsongeschikt tot eind mei?
Sinds oktober vorig jaar is Sihame El Kaoakibi niet meer verschenen in het Vlaams parlement. Haar zitje bleef leeg, haar bankrekening niet. Een parlementslid kan één ziektebriefje indienen dat theoretisch gezien kan gelden tot het einde van de legislatuur, in 2024 dus. Een tweede ziektebriefje is in principe niet nodig.
Het eerste briefje van ‘den doktoor’ was slechts tot eind mei geldig. Ondertussen heeft El Kaouakibi haar partij, Open Vld, al verlaten en zetelt ze zogenaamd als onafhankelijke. Ironisch genoeg was haar ontslag uit Open Vld financieel een goede zaak voor El Kaouakibi. Parlementsleden zijn immers verplicht een percentage van hun wedde aan de partij door te storten. Die ‘afdracht’ - zoals men dat in het politiek jargon noemt - viel weg bij haar 'ontslag'. Je kan je afvragen wie El Kaouakibi nog vertegenwoordigt in dat parlement. Haar geloofwaardigheid bij de Vlaamse kiezer is ondertussen minder dan nihil geworden.
Even was er wat consternatie over het feit dat het ‘wit konijn’ nog altijd werd uitbetaald en in mei keurde het Vast Bureau van het Vlaams Parlement het bestek goed voor de externe juridische studie over het inschakelen van een controlearts bij langdurig zieke volksvertegenwoordigers.
Sindsdien is het akelig stil. Hoe zit het met de 'studie'? Moeten we straks een taart met twaalf kaarsjes bestellen voor deze trieste verjaardag?
