Gisteren ook gekeken naar de avonturen van de Verhulstjes in de villa van vader Verhulst (technisch gezien van de vennootschap van de vader) in Zuid-Frankrijk? Vader en zoon waren aan het lachen met het West-Vlaams van mevrouw Callebout. Zij was aan het telefoneren met haar ouders. En Verhulst senior en junior maar lachen met het mooiste dialect van Vlaanderen.
Dat doet me denken aan een anecdote van enkele decennia geleden. Ik zat op de trein van Brugge naar Antwerpen en een medepassagier vroeg wat ik ging studeren. “TEW”, vertelde ik. “Neeje, Tai Ai Waih iest”, zei de Antwerpenaar neerbuigend.
Ik leerde al onmiddellijk een belangrijke les nog voor de opleiding begon: Antwerpenaars beschouwen hun taaltje als de basis en de rest is dialect. Zelfs correct AN is volgens hen dialect. Enkel Antwerps is AN. Net zoals ze alles rond Antwerpen als de parking zien.
Het vreemde is dat het dialect van vader Verhulst me niet stoort. Dat vertelde ik nog aan mijn levenspartner gisteren tijdens het lineair bekijken van dat programma. Veel steun van haar kreeg ik niet. Als echte ket houdt ze zich ver van discussies tussen West-Vlamingen en Antwerpenaars. Voor haar brabbelen beiden vreemde talen en geef ze maar eens ongelijk.
Verhulst senior en junior bleven maar bezig over dat gesprek van Ellen. Je moet natuurlijk niet overdrijven. West-Vlamingen zijn in de regel zeer tolerant, maar opmerkingen van Antwerpenaars over het West-Vlaams liggen gevoelig. Ik merkte het gisteren aan mezelf. En dan nog iets: niemand kan het West-Vlaams imiteren. Zoon Verhulst deed gisteren alsof hij dat taaltje brabbelde, maar het leek nergens op.
Wat moeten de West-Vlamingen nu doen? Het opnemen van de wapens zoals tijdens de Guldensporenslag is misschien toch wat overdreven...
