Een natte droom voor links, een nachtmerrie voor rechts.
De onderhandelingsnota van preformateurs Egbert Lachaert (Open Vld) en Conner Rousseau (sp.a) is één van de best bewaarde geheimen van dit land. Het is makkelijker om de code van de visa-kaart van koning Filip te achterhalen, dan te weten te komen wat er inhoudelijk op tafel ligt bij de federale onderhandelingen. De burger wordt niet geïnformeerd over wat hem boven het hoofd hangt als Vivaldi hem straks zal besturen.
Toch slaagde De Tijd erin om de onderhandelingsnota in te kijken. Over het klimaat en meer concreet de kernuitstap zijn de preformateurs erg vaag. Die soep is duidelijk nog veel te heet om te eten, laat staan om te verteren, maar over de bedrijfswagens gaat men wel in detail aan het dromen. Pieter De Crem meldde eerder al dan de onderhandelingsnota op het programma van groen/Ecolo lijkt.
Als het aan de Vivaldi-club ligt, dan mogen er vanaf 2026 enkel nog maar bedrijfswagens worden aangeschaft die elektrisch worden aangedreven. De onderhandelaars gaan er vanuit dat er tegen die tijd op miraculeuze wijze voldoende oplaadpunten zullen zijn en dat er ook een voldoende aanbod van wagens is. Waar die elektriciteit dan vandaan moet komen, zit niet mee in het plan. Als het in 2025 afgelopen is met de kernenergie zou dat wel eens voor een probleempje kunnen zorgen en al helemaal onmogelijk als Zuhal demir (N-VA) haar dreigement doorzet om geen vergunning voor nieuwe gascentrales af te leveren. Zo blijkt nog maar eens dat tussen droom en daad behoorlijk wat wetten in de weg staan en praktische bezwaren. Vivaldi is overigens voorlopig nog steeds niet meer dan een droom, een natte voor links en een nachtmerrie voor rechts.
