Het was een merkwaardige opmerking van Claude Moniquet over zijn vriend Christian Smets onlangs. Volgens Moniquet was Smets eerder links dan rechts. Smets overleed begin november.
Voor burgers die Smets niet goed kennen, kan deze opmerking vreemd overkomen omdat Smets met rechts verbonden wordt, maar in de jaren 80 waren er hardnekkige geruchten dat Smets en zijn baas Albert Raes (ook) voor de Sovjets reden.
Op de begrafenis van Smets werd zelfs het nummer Nathalie van Gilbert Bécaud gespeeld, één van zijn favoriete zangers en een zeer duidelijke verwijzing naar de Sovjet-Unie.
Volgens sommigen gaf Smets hiermee opnieuw een signaal aan ons over de inlichtingendiensten van de Verenigde Staten die in ons land de voormalige rijkwacht - en dan meer bepaald generaal Beaurir - misbruikten. Smets en zijn baas van de jaren 80, de Vlaamse CVP'er Albert Raes, konden de Amerikanen niet echt waarderen. Hun eerder pro-Europese visie botste met de Amerikaanse realpolitiek die de VSSE als een bijkantoor van de CIA zag. Raes en Smets waren dus veel meer ‘gaullisten’ dan ‘reaganisten’. In die zin keken ze misschien eerder naar Moskou dan naar Washington.
Als Smets effectief voor de Sovjets zou gewerkt hebben, dan moeten zijn ‘infiltraties’ in rechtse organisaties als WNP met een totaal andere bril bekeken worden. En als hij toen ook voor de Sovjets reed, dan is zelfs het eerste deel van zijn testament iets beter te begrijpen.
Smets: “Voor Delhaize is racketeering (afpersing) geen piste, maar een feit, dat ik weet van een familielid die zeer goed geplaatst is. Tegen de dwazen die zeggen ‘en ze (Delhaize) zeiden niets tegen het gerecht’ antwoord ik: moesten ze dan niet betalen, meer bloedbaden riskeren, andere onschuldige levens en duizenden laaggeschoolde mensen in de werkloosheid dwingen? Iedereen heeft zijn eigen keuzes.”
Dat familielid verklaarde dat al begin de jaren 90. Smets: “Op een avond neemt ‘Parrain’ me thuis apart en zegt: ‘Maak je geen zorgen, je hebt niets met die zaken (WNP en de Bende) te maken, dat weet ik; het was een racket uit de VS en we (!) besloten om (duur) te betalen omdat we wilden voorkomen dat duizenden mensen zonder werk zouden komen te zitten en ook een mogelijk nieuw bloedbad dat fataal zou zijn geweest.’ Hij voegde eraan toe dat dit tussen hem (Parrain) en mij (Smets) bleef en dat hij gedwongen zou worden om te ontkennen als hij dat zou moeten vertellen (bijvoorbeeld aan het gerecht,red.).” Het is opnieuw een indicatie dat sommigen Smets in de jaren 80 en 90 misschien helemaal verkeerd ingeschat hebben en dat hij effectief niets te maken heeft met WNP en de Bende.
