Waarom een vaccin niet meteen een oplossing is.
Welk vaccin kopen we? Hoeveel dosissen zijn er nodig? Hoe krijgen we het vaccin bij de mensen? Zullen mensen wel twee keer om een spuitje komen? Wie wordt er eerst gevaccineerd? Wat als mensen een vaccinatie weigeren? Roeien we het virus wel uit als niet iedereen immuun is? Is het vaccin veilig op lange termijn? Zijn we voor altijd beschermd, of slechts tijdelijk? Wie gaat het betalen?
Op al deze vragen zijn er geen sluitende antwoorden. Gisteren werd er een eerste keer vergaderd door de verschillende ministers van Volksgezondheid, want er is dringend nood aan een vaccinatiestrategie. Naar goede Belgische gewoonte werden er nog geen knopen doorgehakt.
De Europese commissie besliste alvast om bij Pfizer 200 miljoen dosissen te bestellen, met een optie op nog eens 100 miljoen. 7,7 miljoen dosissen daarvan zijn gereserveerd voor België. Goed voor 3,85 miljoen Belgen dus, want van het Pfizer-vaccin heb je twee dosissen nodig. Van die 3,85 miljoen Belgen zullen de gezondheidswerkers wellicht vooraan in de rij staan, daarna de 65-plussers en in rij drie, mensen tussen de 45 en 65 jaar. Ten minste, dat is het advies van de Hoge Gezondheidsraad.
Tot daar de theorie, want wat als mensen een vaccin weigeren? Verschillende studies in ons land tonen aan dat er behoorlijk wat twijfel is onder de bevolking. Sciensano deed in oktober een enquête bij 30.000 mensen en daaruit bleek dat maar de helft van de bevolking van plan is zich te laten vaccineren tegen het coronavirus. Voor een groepsimmuniteit met een vaccin met een werkzaamheid van 90 procent, moeten 70 à 80 procent van de Belgische bevolking gevaccineerd worden. Dat lijkt onhaalbaar.
Het zal dus een kwestie zijn van mensen te overtuigen. Jammer genoeg is dat een talent dat onze regering mist. Experts hameren erop dat een positieve campagne gisteren al moest zijn begonnen.
Weten we of het vaccin ook veilig zal zijn op lange termijn? Professor Leroux-Roels geeft daarop een heel eerlijk antwoord in ‘De Morgen’ ”Dat weten we niet. Je kan pas uitspraken doen over langetermijneffecten als je grote groepen mensen gedurende een langere tijd opvolgt.”
Dat soort van mededelingen geven natuurlijk niet meteen vertrouwen.
