“Ik slaap niet, ik functioneer niet, ik snak de hele tijd naar adem."
Maria Godja, de verloofde van de vermoorde truckchauffeur Gheorghe Tibil (50), doorbreekt eindelijk de stilte en deelt in ‘Het Nieuwsblad’ haar hartverscheurende verhaal. Vanuit Maramures, Roemenië -waar ze omringd wordt door haar familie - probeert ze het onbegrijpelijke te bevatten wat haar en haar geliefde overkwam op een Belgische snelweg. Het geplande trouwfeest deze zomer zal niet doorgaan, in de plaats daarvan wacht hen een begrafenis in hun thuisland Roemenië.
Ontroostbaar
Maria kan nauwelijks functioneren, laat staan slapen. De nachtmerries achtervolgen haar en de angst grijpt haar naar de keel. "Gheorghe was mijn alles", snikt ze, omringd door familieleden die haar trachten te steunen in deze moeilijke tijd. "Als ik mijn ogen sluit, zie ik een engel die telkens verschijnt."
Partners in crime en in de liefde
Het koppel, beide werkzaam als truckers voor een Spaans transportbedrijf, was onafscheidelijk. Samen doorkruisten ze Europa, van noord tot zuid, als partners in crime en in de liefde. “We waren gelukkig. Samen in de vrachtwagen, dat was ons leven.”
“Ik zat naast hemen sliep.”
Het geluk van Gheorghe en Maria werd onder op de brug boven de E42, tussen Andenne en Héron kwam abrupt door vijf gestoorde jongeren. Maria sliep naast haar man, zich van geen kwaad bewust, toen plotseling een rioolrooster door de voorruit kwam. "Ik schoot wakker en wist niet wat er gebeurde", vertelt ze met trillende stem. "Gheorghes hoofd zat helemaal onder het bloed. Ik heb in een reflex de handrem aangetrokken en de truck zachtjes laten uitbollen in de berm." Maar het mocht niet baten, haar geliefde was al overleden.
Ver weg van huis
Ver weg van huis, omringd door vreemden, werd Maria geconfronteerd met de realiteit van haar verlies. Het gerecht sprak van een "kwaadwillige belemmering van het verkeer met de dood tot gevolg". De jongeren, zonder noemenswaardig strafblad, zitten nu achter de tralies, maar Maria vindt geen voldoening in hun bestraffing. "Ze hebben mijn leven geruïneerd en mij met een trauma opgezadeld. Ze moeten boeten voor mijn lijden, al wens ik hen geen gelijk lijden toe."
Gebroken
Gebroken en verscheurd door verdriet, zoekt Maria troost in haar geloof en smeekt ze om de kracht om deze tragedie te overwinnen. "Gheorghe zou het zo gewild hebben", fluistert ze. “Maar voor nu moet ik een begrafenis regelen, met dank aan een stel onbezonnen Belgische jongeren. Ze hebben mijn leven verwoest.”
