Voor kijkers die niet uit West-Vlaanderen komen, moet het gisteren een vreemde en vooral bevreemdende aflevering van Zomeravonden op VRT geweest zijn.
Mijn partner, een echte Brusselse ket, vroeg zeker tien keer wat Wim of Wouter zei tijdens die uitzending op VRT. Elke zin werd ook afgesloten met het typisch West-Vlaamse 'weh'.
Ze kende Wouter ook niet. Ik vertelde haar eerlijk dat het de nuttige idioot was die mijn boek over het goede doel had afgekraakt in een column vooraleer hij dat boek uiteraard gelezen had. De man verdedigde enkel de visie van een ngo.
“Je hebt dus nog een openstaande rekening met de man,” zei ze. Het was geen vraag. Ik antwoordde naar eer en geweten dat je dat zo zou kunnen omschrijven. Die opmerking had ze trouwens niet hoeven te maken. Na ruim 30 jaar samen begin je elkaar een klein beetje te kennen.
Ze weet ook dat ik geen wraakzuchtig type ben, maar voor sommigen wil ik af en toe een uitzondering maken, zelfs als het streekgenoten zijn.
Wim had kip met ketchup klaargemaakt. Het zag er vies uit en het smaakte allicht ook zo. “Bij de Chinezen eten ze ook kip met zoete saus”, pareerde mijn lieveling. “Tja," antwoordde ik, "de Chinezen eten dan ook alles wat volgens hen eetbaar is. Dat is geen referentie.”
Dieptepunt was het nuttigen van een rauwe wortel met aarde. Wim nam een peen uit zijn tuin en gaf die aan Wouter. “Moet ik die niet eerst even afspoelen?” vroeg de Brugse moestuinier aan zijn streekgenoot.
Wouter: “Dat is niet nodig. Ik eet de wortel met aarde. Zoals de holbewoners.” En hij klopte de wortel tegen de zijkant van zijn schoen. Alsof de aarde daarmee verdwenen was. De wortel met aarde verdween effectief in de maag van de man. "Je bent zot", verklaarde Wim terecht. Hij zei het wel in het Brugs: "He zie zot, weh".
foto's: VRT screenshot
