Blauw, dat is trouwens ook meteen de kleur van zijn partij.
Afgelopen vrijdag, in de late namiddag, brachten we het nieuws dat A. (we zullen de naam van de zoon van voormalig Belgisch minister H. niet meer noemen) een date probeerde te versieren met Eveline Dellai, de internationale adult-ster waarmee we onlangs nog een interview hadden en waar ze nogal pikante dingen uit de doeken deed.
“Hey babe, ik zag net dat je op 24 november in België bent. Denk je dat we elkaar daarna kunnen ontmoeten?” klonk zijn openingszin. Waarop Eveline antwoordde dat het feestje waarvoor ze naar België zou komen afgelast is. Dan volgt er nog een heel gesprek, waarna Eveline zoiets had van ‘kus mijn okkernoten’ en afsloot met: “Don’t write me, never.”
Eveline speelde het nummer – waarvan ze zag dat het een Belgisch gsm-nummer is – door om te vragen of we misschien wisten wie de afzender van dienst was.
We belden toen het bewuste nummer op… en we kregen niemand minder dan Open Vld’er A. – nog steeds de zoon van H. – aan de lijn. We vroegen hem of het klopt dat-ie wilde afspreken met een adult-ster, waarop hij antwoordde: “Dat moet een vergissing zijn.” Op de vraag wie er dan wel zijn nummer gebruikte om een afspraakje met Eveline te strikken, moest hij ons het antwoord schuldig blijven.
Diezelfde avond kregen we een telefoontje van een advocatenkantoor uit Gent. De raadsman spoorde ons aan het bewuste artikel weer offline te halen. Niet omdat het niet waar was wat erin stond, wel wegens ‘maatschappelijk niet relevant’ en omdat dit nieuws de politieke carrière van A. – jawel, de zoon van H. – zou kunnen schaden. En daarbij: “Zoiets publiceren ligt zeer dicht bij afpersing, waar zelfs gevangenisstraffen op staan”, klonk het nog.
Tja, over dat eerste valt te discussiëren natuurlijk. Enerzijds vogelt A. met wie hij wil, zolang hij het maar stiekem genoeg doet. Of als zijn vrouw ermee akkoord is. En daarbij: wie zegt dat hij met Eveline wilde afspreken om van bil te gaan? Misschien was hij wel fan van haar films, en wilde hij haar daarmee persoonlijk feliciteren. Of misschien wilde hij met haar wel praten over Ontwikkelingssamenwerking, een vakgebied waarover hij veel schijnt te weten: we noemen maar wat. Anderzijds: we waren er wel redelijk nauw bij betrokken natuurlijk.
Maar omdat we geen zin hadden om jarenlang in hotel De Houten Lepel te logeren, daar op water en brood te moeten leven en voorzichtig dienen te zijn dat we ons zeepje niet laten vallen, besloten we dat ‘tweede gedeelte’ maar even te bespreken met onze juriste alvorens het terug online te plaatsen. En die acht de kans redelijk klein dat we nu achter de tralies gaan vliegen.
