Besparingsdrift zet Republikeinen op scherp.
Totalitaire regimes – en daar begint Amerika stilaan op te lijken – zien het gevaar altijd van buitenaf komen. Maar de geschiedenis leert ons, dat hun ondergang vrijwel altijd van binnenuit komt. Het is wellicht een kwestie van tijd vooraleer het eigen Amerikaanse volk Trump en zijn handlangers naar het spreekwoordelijk schavot zullen brengen. De eerste barstjes binnen de Trump-administration zijn nu al zichtbaar.
Elon Musk, de excentrieke tech-miljardair die sinds kort als speciaal overheidsfunctionaris bij het Departement voor Overheidsefficiëntie (DOGE) opereert, lijkt stilaan zijn laatste dagen in de Trumpregering te tellen. Volgens insiders in het Witte Huis – waarover het doorgaans goed ingelichte 'Politico' bericht - zou de geduldige glimlach van president Donald Trump stilaan plaats maken voor opgetrokken wenkbrauwen, inclusief de samengeperste lippen van een grimlach. Hoewel Trump en Musk naar verluidt nog steeds ‘best buds’ zijn, groeit de onvrede binnen de Republikeinse partij over de nietsontziende besparingen die de Tesla-topman doorvoert. Tesla zit overigens in slechte papieren. En daar hebben de politiek keuzes van grote baas Musk alles mee te maken.
De Amerikaanse president is verslaafd aan zakentycoons en selfmade miljardairs, maar Musk blijkt in zijn overheidsrol net iets te fanatiek tekeer te gaan. Sinds zijn aantreden bij DOGE heeft hij tienduizenden ambtenaren op straat gezet, en dat is niet overal in goede aarde gevallen. "Veel Republikeinen zijn het eens dat er bespaard moet worden, maar niet op de Musk-manier," zegt VTM-Amerika-correspondente Romina Van Camp. "Zijn snoeiharde maatregelen doen het imago van de partij geen goed bij kiezers die tijdens Town Hall Meetings steeds vaker hun onvrede uiten."
Een blauwtje in Wisconsin
Musk's invloed in de politiek kreeg bovendien een knauw na een pijnlijk debacle in Wisconsin, waar hij zich met bakken geld en bombastische tweets achter de Republikeinse kandidaat Brad Schimel schaarde in de strijd voor een zetel in het hooggerechtshof. Helaas voor Musk en Schimel trok de Democratische Susan Crawford aan het langste eind met een overtuigende 55 procent van de stemmen. Een smet op het blazoen van Trump, die de race beschouwde als een eerste electorale test sinds zijn terugkeer in het Witte Huis.
Of het toeval is dat ‘Politico’ net na deze nederlaag bericht over Musk’s nakende ontslag bij DOGE? “De timing is opvallend,” merkt professor internationale politiek Michiel Foulon (UAntwerpen) op in ‘Het Laatste Nieruws’. “Vicepresident JD Vance tweette vlak na de verkiezing dat de Republikeinse partij misschien iets te veel rekent op Trumps populariteit. En dat klopt: Wisconsin ging over een rechterlijke benoeming, en Trump hield zich lang op de vlakte. Pas tien dagen voor de verkiezing sprak hij zijn steun uit.”
Maar volgens Foulon is er meer aan de hand. “Musk heeft in de regering tegen zere schenen geschopt, vooral bij minister van Buitenlandse Zaken Marco Rubio. De Tesla-baas wilde snoeien in USAID, het agentschap voor internationale ontwikkelingshulp dat onder Rubio’s controle staat. Dat leidde begin maart tot een stevige aanvaring.” Tijdens een verhitte vergadering op 6 maart zou Rubio zich zodanig in zijn koffie verslikt hebben dat het de luchtkwaliteit in de Oval Office tijdelijk verslechterde.
Trumps loyaliteit versus de Republikeinse realpolitik
Toch wil het Witte Huis niet weten van ontslaggeruchten. Witte Huis-woordvoerster Karoline Leavitt veegde het ‘Politico’-artikel resoluut van tafel als “vuilnisbakjournalistiek”. “Elon Musk en president Trump hebben allebei publiekelijk gesteld dat Elon zijn taak pas neerlegt wanneer zijn onwaarschijnlijke missie bij DOGE erop zit,” liet ze op X weten. Maar hoeveel rek zit er nog op die ‘missie’?
Volgens Van Camp heeft Musk sowieso een houdbaarheidsdatum. “Zijn contract bij de overheid is per definitie beperkt tot 130 dagen. Bovendien is DOGE slechts een tijdelijk experiment en wordt het departement op 4 juli 2026 opgedoekt, exact op de 250ste verjaardag van de Amerikaanse onafhankelijkheid.” Maar of Musk het tot dan uitzingt, is hoogst onzeker.
Musk en Trump: love story of verstandshuwelijk?
Wie denkt dat Trump en Musk als kemphanen uit elkaar zullen gaan, moet niet te snel conclusies trekken. Dat Musk een rare snuiter is, daar zijn vriend en vijand het over eens. Maar Trump heeft een te diep respect voor mensen met veel geld, en dat is de belangrijkste reden waarom hij Musk tolereert.
Dat de band tussen de twee nog steeds warm is, bleek onlangs toen Musk’s zoontje, de futuristisch genaamde X Æ A-12, werd gespot aan boord van Trumps presidentiële helikopter, Marine One. Als je elkaar niet kunt luchten, dan laat je je kind niet zomaar meerijden in de machtigste helikopter ter wereld, toch?
Maar hoe lang kan Musk nog doorgaan met het uitdunnen van de overheidsinstanties voor het volk in opstand komt, en hij definitief de deur wordt gewezen? En belangrijker: hoe zal hij zich wreken als dat gebeurt? Met zijn invloedrijke socialemediakanalen en zijn karakteristieke chaosstrategie zou een ontslagen Musk weleens een grotere doorn in het oog van de Republikeinse partij kunnen worden dan hij nu al is.
(Foto: Shutterstock)
