“Normaal gesproken ben ik niet van dit soort dingen.”
Weten we nog hoe we dat vroeger deden – zonder sociale media – als we ergens mee zaten? Je kon stencilen, fotokopiëren en flyeren bij de supermarkt om je ongenoegen duidelijk te maken. Heel misschien pikte een krant je verhaal dan op, zodat je je punt kon maken. Tegenwoordig is je mening één klik verwijderd voor een wereldwijde verspreiding.
Meningen hebben sinds de komst van de social media een pandemisch karakter aangenomen. En daar wil deze Nederlandse vrouw gebruik van maken. Zij hoopt dat haar boodschap massaal wordt gedeeld en ze op die manier de Duisters kan overtuigen om haar zieke vader te mogen bezoeken. De man ligt met een hersenbloeding in een ziekenhuis in Hamburg. De familie – die niet gevaccineerd is – mag hem niet bezoeken. Zelfs een negatieve test, is onvoldoende. De vrouw is de wanhoop nabij en hoopt haar vader nog één keer te kunnen zien.
Het is één van de vele schrijnende verhalen die we in twee jaar corona te horen kregen. Menselijkheid wordt niet als wetenschap beschouwd en de wetenschap regeert. Willen wij haar boodschap delen? Natuurlijk willen wij dat.
