Gisteren gekeken naar de tweede aflevering van De Ideale Wereld (DIW) met Ella Leyers.
De verwachtingen waren vorige week al hooggespannen, maar de klassieke media (MSM) hadden na de eerste aflevering al gezorgd voor iets minder hoge verwachtingen. Ella was een beetje gespannen, verkrampt zelfs, maar het zou uiteindelijk wel loslopen. Misschien had ze eergisteren ook echt krampen, dat kan altijd. Of een ander probleem dat enkel vrouwen kunnen ervaren.
Kortom, gisteren dus gekeken naar die tweede aflevering op de VRT (foute zender hiervoor, maar dit terzijde). Het is natuurlijk verleidelijk en tegelijk gevaarlijk om Ella te vergelijken met een raspaard zoals Jan Jaap. Die kon zelfs het saaiste fragment met Yves Leterme grappig maken.
Gisteren was Elodie (verkeerde zender) er ook en een vrouw die een beetje lijkt op weervrouw Sabine. En toen begon het al. Mijn levenspartner (eind dit jaar misschien 30 jaar samen als Ella het wil), vond dat niet. “Ze heeft wel grotere oren”, stelde ik. “Maar voor de rest zou ze de zus van Sabine kunnen zijn.”
Ella en Elodie begonnen toen - zoals vrouwen dat kunnen - te leuteren over koetjes en kalfjes. De stieren en ossen waren ze vergeten. Elodie vertelde dat haar kledinglijn niet goed loopt. Dat hebben we hier trouwens al een paar keer geschreven.
Ella haalde herinneringen op van toen ze samen op een vaartuig samen. Boring... En toen kwam het. “Het zou nu alleen nog leuk kunnen worden als de 3 vrouwen een striptease zouden uitvoeren”, zei ik. Ik vertelde er nog iets bij, maar zelfs voor P-Magazine zou het te gewaagd zijn.
“Jij seksistisch varken”, riep mijn partner. Ze had het niet over de beer, het mannetje van de zwijnen, maar varken in het algemeen. “Je ziet 3 vrouwen en je begin je al opnieuw allerlei zaken in te beelden. Besef je niet hoe vernederend dat is voor de andere vrouwen?”
Ik dacht plots aan Socrates - of was het een andere Griek? - die stelde dat heteroseksuele mannen zeker moeten samenleven met een vrouw. Er zijn volgens de Griek maar 2 goede uitkomsten: ofwel wordt de man gelukkig met die vrouw ofwel wordt hij filosofisch. Win-win dus.
“Aangezien je zo denkt over de vrouwen”, denderde mijn partner verder, “moet je maar een weekje op de sofa slapen. Dan kan je elke avond nadenken over je vrouwonvriendelijke uitspraken.”
Ik bedacht dat dit allemaal niet gebeurd zou zijn mocht Jan Jaap er nog zijn. Met en door Jan Jaap zouden we eerst gelachen hebben en vervolgens zouden we datgene gedaan hebben wat de meeste mannen het liefste doen: slapen in een goed bed.
