Een “groep mensen uit alle lagen van de VRT die vooral aan een sterke VRT wil bouwen” vraagt zich in een open brief af “waar de solidariteit met hen” is.
Dit is de open brief:
Met stijgende verbazing lezen we de afgelopen dagen de nieuwsmedia. Alhoewel, eigenlijk ook weer niet. Sommigen van ons spraken met de afdeling Welzijn. We geven het toe. Wij zijn het geweest. Degenen die hun moed bij elkaar raapten en aangaven dat er dingen gebeurden die onze sociale veiligheid (zoals dat dan blijkbaar genoemd wordt) en die van anderen schade toebrachten. Anoniem. In alle vertrouwelijkheid. Dat werd ons toch verzekerd. En daar rekenen we op. Want nu voelen we ons opgejaagd. Dat voelen we eigenlijk al een hele tijd.
We hebben nooit gezegd dat Lotte of Ricus slechte mensen zijn. Het zijn allebei professionals, die leven voor hun beroep. Maar ook goede mensen doen soms dingen die echt niet oké zijn. Soms is het ook niet herstelbaar. Wij hebben niet gevraagd om de maatregelen die genomen zijn, maar we voelen ons wel gehoord omdat ze genomen zijn. We willen vooral ons best doen voor VRT, samen met onze collega’s.
En één keer willen we wel zeggen dat de open brief die we lazen een slag in ons gezicht was of van de collega’s die wij kennen en dingen meemaakten die echt niet fijn waren. Niet omdat we geen respect hebben voor solidariteit of dat we niet begrijpen dat heel veel mensen goed hebben samengewerkt met Lotte (Ricus werd niet genoemd in de brief). Maar vertrekken vanuit je eigen ervaring om de ervaringen van anderen te ontkennen, in absolute bewoordingen te stellen dat iemand volgens jou in alle omstandigheden en met iedereen de juiste normen en waarden gehanteerd heeft, dat kwetst. We begrijpen het, maar het kwetst.
Waar we minder begrip voor hebben is de houding van de vakbond in deze. Actief mensen opbellen in een weekend om een brief te delen en te tekenen… Ze daarbij heel eenzijdige informatie bezorgen en onze situatie ontkennen, dat tart iedere verbeelding. Heel wat mensen die opgebeld werden, voelden zich daarbij echt een beetje onder druk gezet. Want, wat ga je antwoorden? Dat jij niet wil delen of tekenen? Dat je dingen weet of mensen kent, die maken dat je dat liever niet wil doen? Door van Lotte enkel en alleen een slachtoffer te maken, maakt ACV van ons leugenaars. Dat is niet ok en gaat lijnrecht in tegen tegen de oproep die ze eerder deden om allemaal onze stem te laten horen richting de directie over ons welbevinden. Sommige stemmen wegen dan blijkbaar toch zwaarder door dan anderen. Hetzelfde geldt trouwens voor sommige politici die nu een nieuw onderzoek vragen. Dat is dan blijkbaar het procedé als de uitkomst van het eerste onderzoek je niet bevalt.
We gaan morgen gewoon terug aan de slag. Wij willen bruggen bouwen. Wij willen niet nagekeken worden in de gang of gefluister achter onze rug horen. Wij willen werken aan een straffe publieke omroep. Laat ons dat toch vooral samen proberen te doen.
foto: wikipedia rv
