Netto 1.000 tot 1.500 euro minder op de loonfiche?
De politiek is dood, leve de politiek. De afgelopen weken hebben politici bij de man in de straat het cliché bevestigd dat het zakkenvullers zijn. Met het schandaal van onwettige pensioenbonussen werden de dekseltjes van andere financiële potjes gelicht, en bleek dat onze politici vooraal bedreven zijn in één soort van politiek: de zelfbedieningspolitiek.
Partij Groen – bij monde van de ondervoorzitter van de Kamer Kristof Calvo – komt daarom met achttien maatregelen om weer “soberheid en transparantie” te brengen. De onbelaste onkostenvergoeding moet worden afgeschaft, de uittredingsvergoeding moet versoberen en het loonplafond voor parlementsleden moet worden verlaagd.
Parlementsleden krijgen vandaag een onbelaste onkostenvergoeding van 2.400 euro bruto per maand. Kristof Calvo stelt voor om die als loon te belasten (=tegen minstens 50 procent) of zelfs te schrappen. Concreet zou het maandloon van een ‘gewoon’ federaal parlementslid daardoor dalen van 6.000 euro netto naar 4.500 à 5.000 euro netto.
Het cumuleren moet volgens Calvo ook aan banden worden gelegd. Vandaag mogen politici naar hartelust combineren, tot 150 procent van een federale parlementaire wedde. We spreken dan over zo’n 197.487 euro bruto op jaarbasis. Calvo wil een en ander verlagen tot 125 procent. Een nobel voorstel, want in het geval van Calvo zelf, zou hij het dan met zo’n 7.500 euro minder moeten doen. Of zijn collega’s even nobel zullen zijn, is maar de vraag. Want tussen droom en daad staan wetten in de weg. Maar de wetten aanpassen in het nadeel van zij die de wetten hebben gemaakt – en er van profiteren – is wellicht een lastige zaak.
