Politici hebben wel vaker een lange arm, maar om die van Alexander De Croo te meten bestaat geen meetlint dat lang genoeg is.
Toen wij enkele jaren geleden het nieuws brachten dat Alexander De croo – toen nog minister in de plaats van premier – zijn banaan eens graag in de pruim van een Italiaanse pornoster wilde steken, werden we gecontacteerd door Alexander De Croo’s advocaat. Of we alstublieft dat artikel niet offline wilden halen. De Croo was ook maar een mens, en mensen maken fouten, meneer De Croo heeft grootste plannen, en dat nieuws zou die grootse plannen weleens kunnen dwarsbomen.
Omdat we ons niet lieten vermurwen, werden we bedreigd door diezelfde raadsman. Als we dat artikel niet snel offline haalden, zouden we potverdorie wel eens sneller dan we dachten achter de tralies kunnen belanden.
Zolang we ‘t zeepke niet laten vallen, zal het allemaal wel meevallen zeker? Vervolgens werd er in alle talen over het voorval gezwegen. Pas toen Wouter Verschelde er een passage aan weet in zijn boek, ging de bal aan het rollen. Of toch in Italië, waar de zaak nationaal nieuws werd. Hier probeerde men aanvankelijk nog steeds te doen alsof het verhaal niet bestond. Dat is iets waarin politici – maar ook ‘experten’ de laatste tijd heel goed in zijn: een fantasiewereld creëren. ‘Post truth’ noemen ze dat: Cathy Berx bijvoorbeeld kent daar alles van.
Maar goed, terug naar Alexander nu. Wel, die poogde dus een tijdlang te doen alsof-ie niks afwist van Eveline Dellai. Toen kwam ook nog eens uit dat De Croo expliciet vroeg aan mainstream media om niks over de zaak te brengen. Naar de buitenwereld toe bleef meneer de premier mister pokerface.
Pittige poes Eveline Dellai, tot voor kort enkel bekend in Vlaanderen bij aapsleurders, doe-het-zelvers, fluitspelers, handjivers, handkarrijders, helmpoetsers, yorhurtflesschudders, banaanpellers en andere fappers, werd plots bekend bij het grote publiek, en dus kon een Vlaamse Wikipedia-pagina niet lang uitblijven.
Aanvankelijk werd op die Wikipedia-pagina omschreven hoe De Croo zo graag op zijn ministeriële scepter zou vijzen maar het er niet van kwam, en hoe Eveline Dellai de Italiaanse pers uitgebreid te woord stond. Wie vandaag echter op diezelfde Wikipedia kijkt, ziet dat de censuurbende is gepasseerd. De beschrijving werd summier: “In augustus 2021 werd ze onderdeel van een controverse rondom de Belgische premier Alexander De Croo. In een publicatie van Wouter Verschelden werd een affaire tussen De Croo en Dellai gesuggereerd. Beiden hebben het bestaan van de affaire ontkend.”
Dat is niet alleen een fikse inkorting, maar ook een leugen van formaat. Eveline Dellai heeft ons namelijk persoonlijk verteld dat De Croo met haar, en enkel met haar, de koffer wilde induiken, en zeker nooit iets ontkend.
