Portugees en Frans wel, Nederlands niet.
Anne, een jonge vrouw uit Brussel, werd verkracht, maar kon in het zorgcentrum enkel in het Frans of het Portugees hulp krijgen, vertelt ze aan VRT NWS. “Maar zo’n verhaal kan ik niet in het Frans vertellen, al zeker niet op een moment dat ik emotioneel en in paniek ben.”
Haar schokkende verhaal illustreert een schrijnend gebrek aan taalgerichte zorg in het Zorgcentrum na Seksueel Geweld, verbonden aan het UMC Sint-Pieters-ziekenhuis.
Anne wachtte tot maandag, toen er eindelijk een Engelssprekende medewerker beschikbaar was. In de tussentijd verloor ze cruciale tijd, wat haar kansen op snelle medische interventie aanzienlijk verminderde.
Probeer eens in Leuven?
Anne, die uiteindelijk naar een zorgcentrum in Leuven moest uitwijken, benadrukt dat een gesprek over zo'n intiem onderwerp alleen mogelijk is in haar moedertaal. "Elk moment, elke minuut van wat er gebeurde, moet ik kunnen verwoorden zonder taalbarrières," legt ze gefrustreerd uit. Ze kreeg geen optie voor een tolk aangeboden, wat haar wanhoop vergrootte.
“We kunnen geen garanties geven over de taalvaardigheid van onze zorgverleners”
Het zorgcentrum reageerde in een verklaring dat ze geen garanties kunnen geven over de taalvaardigheid van de zorgverleners, maar dat ze altijd in het belang van de slachtoffers werken. Voor Anne biedt dit echter geen troost. "Het is oneerlijk dat ik elders hulp moet zoeken omdat ik Nederlands spreek in Brussel," bekritiseert ze terecht.
Schande
Het incident werpt een schaduw over de belofte van zorginstellingen om slachtoffers van seksueel geweld in hun eigen taal te ondersteunen. Voor Anne en anderen zoals zij blijft het een pijnlijke herinnering aan een moment waarop ze de broodnodige steun en begrip niet kreeg op het meest kwetsbare moment in haar leven.
