In 1996 richtte George Friedman de think tank Stratfor op en werd hij de CEO en Chief Intelligence Officer van dit bedrijf, dat is gevestigd in Austin, Texas.
Volgens Friedman beschouwt Poetin de periode van 1991 tot de tijd dat hij het overnam als een absolute catastrofe. Friedman: “Het was een tijd waarin Rusland werd bestuurd door een combinatie van corrupten en Harvardprofessoren. Dat wil hij niet meer terugzien.”
Friedman stelt dat de FSB nog steeds het hart van de staat is. Friedman: “Vergeet niet dat Poetin het voormalige hoofd van de KGB (FSB) was die het staatshoofd werd. Rusland is nu van plan om weer de dominante macht in de voormalige Sovjet-Unie te worden. Overal waar je kijkt, zie je dat de Russen agressiever worden in hun pogingen om de rest van de voormalige Sovjet-Unie duidelijk te maken dat ze in wezen niet alleen de eerste onder gelijken zijn, maar de dominante macht.”
Poetin ziet zichzelf als opererend vanuit een positie van veel grotere kracht dan voorheen. Als zodanig bevordert hij volgens Stratfor sinds jaren een nieuw initiatief voor buitenlands beleid om een Euraziatische Unie te creëren met als doel om de meeste voormalige Sovjetstaten samen te brengen onder één machtsblok dat parallel loopt aan dat van de Europese Unie en de NAVO.
In 2011 al voorspelde Stratfor het huidige conflict: “Gezien de huidige instabiliteit van Europa en de Russische activiteit bij het herstellen van zijn controle over landen die grenzen aan NAVO-staten, moet Rusland worden gezien als een belangrijke uitdaging voor de Verenigde Staten in het komende decennium. Er is minder risico op een volledige oorlog (tussen Rusland en de NAVO) dan op een gedwongen confrontatie met volmachten (proxies) en surrogaten.”
Een oorlog bij volmacht (Engels: proxy war) is een conflict waarbij één partij (meestal een grootmacht) een andere partij, de gevolmachtigde, een oorlog laat voeren, en daarbij als achterman optreedt. De grootmacht levert economische, ideologische, logistieke en/of militaire steun. Aangezien de VS, de NAVO en de EU economische, ideologische, logistieke én militaire steun aan Oekraïne geven, kan dit conflict als een oorlog bij volmacht gezien worden.
Surrogaatoorlogvoering ( surrogate warfare) beschrijft dan weer het uitbesteden door een beschermheer van de strategische, operationele of tactische lasten van oorlogvoering, geheel of gedeeltelijk, aan menselijke en/of technologische substituten om de kosten van oorlog te minimaliseren. Dit fenomeen varieert van het bewapenen van rebellengroepen over het gebruik van gewapende drones tot cyberpropaganda.
