Gisteren was de eerste infosessie over de op te richten Vlaamse vaccinatiecentra. Vandaag gaat een gelijkaardige tweede sessie door.
Om leden van de zorgraden en lokale politici meer inzicht te geven in de opzet, de timing, de financiering, de vereisten en de werking van deze 60 tot 120 vaccinatiecentra, organiseert het Agentschap Zorg en Gezondheid, in samenwerking met het Agentschap Binnenlands Bestuur, VIVEL en VVSG (Vereniging van Vlaamse Steden en Gemeenten), twee infosessies (met dezelfde inhoud) voor zorgraden en lokale besturen op woensdag 13 januari en donderdag 14 januari. Zorgraden en lokale besturen kregen daarvoor een uitnodiging.
Burgers kunnen de webinar en de presentatie ook bekijken. Uit die webinar en de presentatie leiden we af dat de Vlaamse overheid weinig geleerd heeft van de eerder gemaakte fouten tijdens de coronacrisis die ondertussen toch al een jaar duurt.
Concreet zijn de assumpties of aannames compleet onrealistisch waardoor de vaccinatieplanning weinig waarde heeft. Zoals alle wetenschappers weten, staat of valt een model met de assumpties, aannames of hypothesen. Als deze te ver afwijken van de werkelijke wereld, dan heeft het model weinig voorspellende waarde. Dat is precies wat hier gebeurt.
Concreet werd de presentatie voorbereid en gemaakt door de ‘denktank’ van de VVSG. Een eerste assumptie is dat uitgegaan wordt van een vaccinatiegraad van 100 % voor de personen die uitgenodigd zullen worden in een vaccinatiecentrum. Dat is uiteraard compleet onrealistisch.
Er wordt wel gewerkt met scenario’s. Dat is verstandig. Er is een realistisch scenario met de hoogste probabiliteit (kans). Bij het opstellen van een planning wordt gewerkt met dat scenario. Het zou onzinnig, onverantwoord en onverstandig zijn om te werken met het optimistische scenario (dat per definitie een beperkte probabiliteit heeft) en nog onzinniger met het meest optimistische scenario.
Alleen wordt door de Vlaamse overheid enkel het ‘meest optimistische’ scenario getoond tijdens de presentatie. Niet het optimistische scenario, maar 'het meest optimistische' waarbij werkelijk alles meezit.
De assumpties binnen dat onrealistische meest optimistische scenario zijn talrijk. Opnieuw wordt uitgegaan van een vaccinatiegraad van 100 %, de leveringen van de vaccins volgen probleemloos, alle vaccinatiecentra draaien op volle capaciteit, er zijn geen medische problemen met de vaccins of de gevaccineerden en er is geen nieuwe massale uitbraak van Covid-19. Een dergelijk ‘best case’ scenario zou zeer uitzonderlijk zijn. Slechts één enkele wijzigende parameter - bijvoorbeeld onvoorziene bijwerkingen met een mRNA-vaccin - verandert de uitkomst volledig en maakt de planning ongedaan.
Slimmer zou geweest zijn om een realistisch scenario voorop te zetten en een worst case scenario. Politici nemen burgers nog steeds voor dommeriken en kleuters die niet kunnen denken. Expect for the best, prepare for the worst. Dat is een verstandige instelling. Laten we hopen - vanuit wetenschappelijke integriteit - dat op zijn minst nagedacht werd over die beide scenario's. Maar spijtig genoeg is dat vandaag niet eens zeker.
