Gentse bestuursverkiezingen bij Open VLD onthullen openstaande rekeningen.
Open VLD heeft een rijke geschiedenis aan interne afrekeningen. In de partij van de vrijheid (liber) zijn opportuniteiten belangrijker dan emoties.
In Gent zijn er 45 zitjes zijn te verdelen onder 92 kandidaten. En dat zorgt over gevechten in de achterhoede. De partijleden uiten openlijk hun ongenoegen of favoritisme voor spraakmakende kandidaturen.
Geert Versnick (63) zorgt als eerste voor controverse omdat die een stapje in de schaduw moest zetten na grensoverschrijdende etentjes met de vastgoedsector. Maar dat verdwijnt als water op een Gentse eendenrug voor Versnick. Hij beschouwt zich als een gewone militant die zijn kennis en ervaring ter beschikking stelt. “Rond mijn persoon zijn politieke spelletjes gespeeld, maar ik ben nergens veroordeeld”, aldus Geert Versnick. Hij verheft zichzelf hiermee tot een blauwe versie van Mitterand’s “Et alors.”
En dan is er Mick Daman, de vroegere Gentse partijvoorzitter die in het complot zat om Chistophe Peeters opzij te schijven om zo Sami Souguir in de schepenzetel te krijgen. Ook zijn vrouw is kandidaat. Moet kunnen. Hij hoeft niet te gaan eten met het vastgoed, want hij zit er middenin als manager van de hypotheekwinkel.
Maar het Gentse stof waait vooral op met de komst van Louis Verhofstadt (25), de zoon van Guy, die met het edele voornemen komt om zichzelf als individu te ontwikkelen zonder daarvoor op een lijst terecht te komen. Veel hardwerkende jongeren binnen Open VLD vrezen dat hij hen zal passeren dankzij de naam van zijn vader. Louis woont nog altijd bij zijn ouders en heeft na vele lastige omzwervingen de weg naar de fiscaliteit gevonden. Een nobele onbekende die misschien wel eens de Belgische traditie van de dynastie-politiek zou kunnen voortzetten.
Volgend weekend gaan de Gentse blauwen kiezen.
