Uit bekentenissen in de zaak Qatargate weten we dat de aangehouden Antonio Panzeri contact had met Marokkaanse geheime agenten van DGED tot op het hoogste niveau. Samen werkten ze een strategie uit met onder andere Eva Kaili (zie foto) om Europese beslissingen te beïnvloeden in dossiers die Rabat na aan het hart liggen. Om dat te begrijpen, moeten we de context schetsen.
Algerije en Marokko zijn al sinds de onafhankelijkheid van Algerije in 1962 rivalen en vochten verschillende keren met elkaar over de landsgrenzen.
Ook de Franse weigering om de Westelijke Sahara volmondig als Marokkaans te erkennen zet de verhouding tussen Marokko en Frankrijk onder druk. Het verklaart de bereidwillige medewerking van de Franse inlichtingendienst in dit dossier.
Algerije en Marokko hebben bijna een even groot aantal inwoners, en ook het aantal militairen in actieve dienst verschilt niet veel (Algerije heeft er ongeveer 300.000 en Marokko bijna 250.000). Nieuw is wel dat Algerije fors wil investeren in Defensie.
Sinds 1975 gaat het conflict tussen beide landen hoofdzakelijk over die Westelijke Sahara. Marokko voert een strijd met de onafhankelijkheidsbeweging Polisario over de Westelijke Sahara, die Marokko claimt als Marokkaans grondgebied. Algerije steunt Polisario politiek en militair. De grens tussen Marokko en Algerije is al sinds 1994 gesloten.
De laatste jaren werden er regelmatig Marokkaanse documenten gepost door een ‘hacker’. Het gaat eigenlijk om de geheime dienst van Algerije.
Sinds 2020 nemen de spanningen tussen Marokko en Algerije opnieuw fors toe. Marokko normaliseerde in dat jaar immers de betrekkingen met Israël, waarbij de landen ook militaire banden aanknoopten. Zo heeft Marokko Israëlische drones besteld en de landen delen ook informatie over Algerije. Zo bleken Algerijnse regeringsfunctionarissen te zijn bespioneerd door Marokko; hun telefoons waren geïnfecteerd met Israëlische spyware: Pegasus.
Volgens onthullingen uit juli 2021 had Marokko meer dan 6.000 Algerijnse telefoons, waaronder die van politici en hooggeplaatste militaire functionarissen, met de spyware bestookt. De Algerijnse regering verbrak vervolgens de diplomatieke betrekkingen met Marokko in augustus 2021, onder verwijzing naar die Marokkaanse inzet van Pegasus tegen Algerijnse functionarissen als een van de "vijandige acties" die ten grondslag lagen aan het besluit.
Trouw: “De ruzie tussen Algerije en Marokko escaleerde in november 2021, toen Algerije claimde dat een Marokkaanse drone een raketaanval had uitgevoerd in de Westelijke Sahara met hulp van Israël, waarbij drie Algerijnse vrachtwagenchauffeurs zouden zijn omgekomen. Algiers zwoor wraak, maar die bleef tot nu toe uit.”
Uit Qatargate leren we dat Marokko vooral belang hecht aan 3 zaken: Marokko wil voorkomen dat Europa moeilijk doet over die bezetting van de Westelijke Sahara en over de vluchtelingenstroom via het land. Het land wil ook goede visserijrechten. In essentie zoekt Marokko toch vooral steun voor zijn controle over de Westelijke Sahara.
