Gisteren was de eerste aflevering (van twee) van de interessante reeks Royals at War. De documentaire gaat in op de relatie tussen de elite - adel en koningshuis - en de politici van de jaren dertig.
Wat Mussolini betreft is geweten dat Albert I een groot bewonderaar was van de Italiaan. Albert was niet de enige: Mussolini kreeg applaus bij de meeste zakenlui en bestuurders aangezien hij van Italië een ‘modernere’ natie maakte. Modern is natuurlijk relatief, want toen Hitler daar ontvangen werd, kreeg de Oostenrijkse Duitser een ritje in een paardenkoets aangeboden.
Feitelijk onjuist in de reportage is dat er gesteld wordt dat de dochter van Albert I, Marie José dus, kritisch was ten opzichte van Mussolini. Toen ze in badpak voor de Duce paradeerde en vervolgens minnares werd van Mussolini was ze iets minder kritisch. Ze zocht vertier aangezien haar Italiaanse echtgenoot weinig interesse in haar vertoonde. Geen enkel kind van Marie José werd door haar wettige echtgenoot verwekt.
Waar het helemaal fout gaat in de reportage is wanneer de jongste dochter van Leopold III, prinses Esmeralda, over haar vader spreekt. Uiteraard kan een dochter niet objectief zijn over haar vader. Dat is ook niet erg. Het is wel erg wanneer die dochter in een gesubsidieerde reeks de waarheid over die gekroonde schoft Leopold III verdraait.
Leopold III had via zijn moeder Elisabeth veel sympathie voor Duitsland. Dat culmineerde in zijn beruchte gesprek met Hitler in 1940. De houding van Leopold III ten op zichte van Hitler in de jaren dertig was op zijn minst ambivalent en eerder soepel en meegaand. Hij was zeker geen tegenstander van de Führer zoals onterecht beweerd wordt.
Binnenkort krijgen we het tweede deel van de reeks.
