Vandaag een dringende oproep gekregen van een lezeres van PNWS. Ze had de uitzending van De slimste mens gisteren gezien met ene Umi Defoort.
De lezeres vond het vreemd dat ik al een paar dagen niets meer schreef over het programma. “Toen Ella meedeed, schreef je wel stukjes. En over Delphine kon je ook wel iets schrijven. Maar de laatste dagen was je zo stil."
Het klonk een beetje beschuldigend en dat was het ook. De lezeres van PNWS vertelde ook dat foto's van haar moeder in P-magazine van het sublieme jaar 2003 waren verschenen. Ze noemde ook het nummer van dat jaar.
Ik moest de jonge vrouw eerlijk bekennen dat ik niet keek naar de bewuste afleveringen van De slimste mens omdat een politicus meedeed. Dat zou niet goed zijn voor mijn bloeddruk (vooral de bovendruk).
Ze vertelde me dan maar wat er gisteren gebeurd was. Die Umi had een aantal schabouwelijke uitspraken gedaan over een muziekgenre: de K-pop. Gelukkig wist ik wat K-pop was. De K staat voor (Zuid-)Korea. K-popgroepen zijn er doorgaans in de vorm van een boysband of girlband. Ik vertelde de vrouw: “Voorbeelden van K-popboysbands zijn: Ateez, Big Bang, BTS, EXO, Got7, Seo Taiji and Boys, SHINee, Shinhwa, Stray Kids, Super Junior en U-KISS.”
“K-popgirlbands zijn: 2NE1, AOA, Blackpink, Brown Eyed Girls, Dreamcatcher, Girls' Generation, Orange Caramel, Red Velvet, Sistar, Spica en Twice.” Ze wist even niet wat te zeggen, zo onder de indruk was ze, maar parate kennis is nu eenmaal handig als je stukjes schrijft.
Volgens de lezerers van PNWS had die Umi dus gezegd dat hij de gedachte achter K-pop eigenlijk heel lelijk vindt. Ze citeerde zijn uitspraak van gisteren: “De K-popindustrie wordt gerund door drie labels die allemaal scholen hebben. Al die sterren worden vanaf hun negen, tien jaar opgeleid - heel hun leven lang - om een ster te worden. Op hun zeventiende gaan ze onder het mes, om helemaal herbouwd te worden. Allemaal. Al die leden van BTS (De Bangtan Boys, de grootste en bekendste K-popband) zaten op zo’n school en zijn kunstmatig samengezet. Die muziek wordt ook niet door hen geschreven.”
Toen ze het vertelde, werd ze opnieuw kwaad.
De lezeres vertelde me - eenmaal gekalmeerd - dat er een aantal fouten in de redenering zaten van Umi (oceaan of zee in het Japans). “Weet je dat die muziek van BTS me soms doet denken aan de cantates van Bach”, zei ze. Nu had ze plots mijn volle aandacht. De cantates van Bach vormen immers de mooiste muziek ter wereld.
“Het nummer Fake Love van BTS lijkt immers sterk op de cantate Ich habe genug”, zei ze. Dat was interessant. Ze liet me onmiddellijk dat nummer van BTS horen en waarempel, ze had nog gelijk ook.
De jonge vrouw vroeg of ik geen stukje kon schrijven om die kwast Umi op zijn plaats te zetten. “Weet je dat hij pas om 11 uur opstaat en de dag altijd begint met een joint?”, zei ze. Dat wist ik dan weer wel...
Ik vroeg wat ze als straf wilde voor Umi. "Hij zou zijn snor moeten afscheren. En stoppen met blowen." Dat lijkt me inderdaad een redelijke boetedoening voor een dergelijke uitspraak over de K-pop.
