De macht van de koning spreidt zich uit tot in het bankwezen.
Dat Delphine Boël het kind is van koning Albert II, is voor niemand nog een geheim. Dat ze daarvoor in een koninklijke poppenkast voor moet opdraven, verbaast niemand. Dat via een juridisch handigheidje de bewijzen van de DNA-staal van Albert II moeten geheim blijven voor het grote publiek, is ook lang verteerd. Maar dat de tentakels van het koninklijk huis nu ook de kinderen van Delphine treffen, vindt zij en velen met haar een brug te ver.
Toen Boël een spaarrekening voor haar elfjarig zoontje wilde openen, kreeg ze te horen dat dat haar ‘wegens hoog risiconiveau’ werd geweigerd. Eerder werden rekeningen van haar bij de Royal Bank of Scotland zonder uitleg, na 20 jaar, geschrapt. Ze bleek op de internationale zwarte lijst van World Check te staan. Die baseert zich, net zoals onze banken dat doen met iedereen die een rekening aanvraagt, op berichten uit de media en Wikipedia. Dat er druk van het koningshuis bestaat, blijkt duidelijk uit het voorstel van World Check om haar te schrappen van de zwarte lijst op voorwaarde dat ze zou verzekeren niets met Albert II te maken te hebben. Dat heeft ze geweigerd.
Als ons koningshuis door World Check zou gecheckt worden en ze lezen enkele artikels over de familie en de koloniale geschiedenis, dan lijkt het ons weinig waarschijnlijk dat ze nog een rekening zullen krijgen.
