De koning moet rust brengen na een explosief weekend.
Koning Filip ontvangt de komende dagen – nog maar eens een keer – de partijvoorzitters. De Belgische politici hebben hem echter nog weinig kaarten gelaten om mee te spelen. Je kan je de vraag stellen hoever de vorst kan en durft te gaan in het negeren van de verkiezingsuitslag van 26 mei en of hij overgaat tot het aanstellen van partijen die niet representatief zijn voor zijn land.
Vrijdag torpedeerde Magnette met een media-campagne elke samenwerking met N-VA en gooide hij koninklijk opdrachthouder, Koen Geens, met een ezelsstamp – zoals Geens dat zelf noemde in de Zevende Dag – de koninklijke laan uit. Paars-geel was daarmee dood en begraven. De woede van Koen Geens – de man die onder elke omstandigheid de rust zelve is – symboliseert de vernedering van CD&V.
Maar ook paars-groen-oranje is dit weekend ten grave gedragen. De PS voert nu op drie fronten oorlog. In het zuiden kampen de haantjes Magnette en Bouchez baard tegen baard om de Waalse macht. Van N-VA heeft Magnette genoeg. En met de CD&V praat hij liever niet rechtstreeks, maar via de pers. Magnette begint stilaan dictatoriale trekjes te vertonen. Na de emotionele uitval van Koen Geens, verklaarde hij dat het de CD&V zelf was die de opdracht deed mislukken. Wat kan hem ten slotte schelen, Magnette hoeft de Vlamingen niet te overtuigen, maar de Walen als het straks verkiezingen zijn.
Bij N-VA is het opvallend stil. Ze weten dat alles wat je nu zegt tegen je gebruikt kan en zal worden.
Alleen Vlaams Belang heeft een duidelijke mening:”Elke dag zonder regering toont aan dat dit land niet werkt”, aldus Tom Van Grieken.
En nu, Filip?
